Joan Miró był nie tylko malarzem, ale także grafikiem, rzeźbiarzem i ceramikiem. Malować uczył się od najmłodszych lat. Poszukując własnego środku wyrazu, wyjechał z rodzinnej Barcelony do Paryża. Stolica sztuki umożliwiła mu pracę i obcowanie z surrealistami, pod wpływem których stworzył swój wyjątkowy, poetycki styl, łączący katalońską sztukę ludową i elementy fantastyczne.
Miró eksperymentował z wieloma nurtami, jednak przez całe życie zachowywał artystyczną niezależność. Zawsze pozostawał na obrzeżach nurtu, zachowując pozycję outsidera. Zainteresowanie kubistami, dadaistami czy fowistami, a także próby eksperymentowania z tymi nurtami były czysto formalne - nie obchodziły go tak modne wówczas teorie i manifesty.
Nieustannie poszukiwał nowych technik. Wielkie ceramiczne rzeźby i murale jego autorstwa można spotkać na całym świecie, od Francji po Japonię.
„Jak Picasso był klasyfikowany jako kubista, tak mnie zaszufladkowano jako surrealistę. Ja jednak ponad wszystko pragnę zachować ścisłą, absolutną, totalną niezależność. Surrealizm jest niezwykle interesującym przejawem ducha, ale nie chcę przestrzegać jego ścisłej dyscypliny.”
W wielu jego pracach zaobserwować można elementy zaczerpnięte z folkloru katalońskiego.
