Począwszy od afisza Stanisława Wyspiańskiego Wnętrze do spektaklu Maurycego Maeterlincka towarzyszył najważniejszym sztukom wystawianym na polskich scenach. Ma on za zadanie nie tylko informować o spektaklu ale także interpretować, komentować i dopowiadać jego treść oraz zachować pamięć o przedstawieniach.
Przełom przyniosły lata 60. i artyści Polskiej Szkoły Plakatu, którzy w dziedzinie plakatu teatralnego osiągnęli największe sukcesy. Ich dzieła cechowała aluzyjność, lapidarność i ironia. Chociaż były bardzo zróżnicowane stylistycznie miały też wspólne cechy jak malarski charakter czy oryginalne wykorzystanie liternictwa oraz wpłynęły na sztukę plakatową późniejszych czasów.
Plakat teatralny jest jednym z najbardziej prestiżowych gatunków ze względu na swobodę opracowania tematu, będącą subiektywnym spojrzeniem artysty na daną sztukę. Jest to jedna z niewielu dziedzin, która nie uległa z czasem komercjalizacji, nie powtarza schematów a zachowuje swój artystyczny charakter dobrze korespondujący z magią sztuki teatralnej. Artyści zawsze chętnie podejmowali współpracę z teatrami, która dawała im możliwość twórczego działania i stałe zlecenia. Największe Teatry jak Teatr Narodowy czy Dramatyczny w Warszawie były dobrymi mecenasami ich sztuki a praca dla nich nobilitowała twórców.
Od 3 do 29 września w Galerii Grafiki i plakatu będzie można obejrzeć wystawę plakatów teatralnych.
Wśród prezentowanych na wystawie prac zobaczymy znane plakaty teatralne do wielkich dramatów, między innymi Wozzeck Jana Lenicy, Borys Godunow Jerzego Czerniawskiego, Pirandello Jana Młodożeńca, Rigoletto Rafała Olbińskiego, Tango Andrzeja Pągowskiego, Kochanek lekki ból Franciszka Starowieyskiego, Opera za 3 grosze Rosława Szaybo, Król Roger Waldemara Świerzego, Wesele Macieja Urbańca czy Caligula Wiesława Wałkuskiego.
