W swoim życiu zwiedziła kilkadziesiąt państw na sześciu kontynentach. Zmarła 1 kwietnia w swoim mieszkaniu na warszawskiej Saskiej Kępie. W maju obchodziłaby 102 urodziny.
[srodtytul]Kryptonim 993/W, pseudonim „Teresa"[/srodtytul]
Izabela Horodecka urodziła się w Moskwie 1 maja 1908 roku. Dziesięć lat później jej rodzina opuściła rosyjską stolicę i przeniosła się do Wilna. Nie na długo, bo wkrótce po najeździe bolszewików na miasto, w 1919 roku osiadła w Warszawie. Wyjście za mąż za Zygmunta Horodeckiego w 1933 roku rozpoczęło nowy etap w życiu Izabeli. Niedługo po ślubie, ze względów zawodowych Zygmunta, przenieśli się na Śląsk, by w 1937 roku powrócić do stolicy. 6 września 1939 roku Zygmunt Horodecki, jako prokurator w Ministerstwie Sprawiedliwości, ewakuował się wraz z innymi pracownikami resortu na Wschód. Żegnając się wtedy w jednej z bram na ulicy Wiejskiej, widzieli się z Izabelą po raz ostatni.
Ze względu na ukończenie specjalnego kursu Czerwonego Krzyża Sióstr Sanitarnych, podczas kampanii wrześniowej Izabela Horodecka została zmobilizowana jako siostra operacyjna Szpitala Ujazdowskiego, a po jego ewakuacji, Szpitala Polowego nr 104.
W kwietniu 1942 roku podjęła działalność konspiracyjną w Armii Krajowej. Po przeniesieniu do pracy w Oddziale Likwidacyjnym Komendy Głównej AK, brała udział w 23 akcjach jednostki. Uczestniczyła w walkach Powstania Warszawskiego. Broniła Woli i Starówki, by następnie podziemnymi kanałami uciec na Żoliborz i dalej do Kampinosu. Podczas walk i ucieczki została ciężko ranna. W połowie października trafiła do niemieckiej niewoli. Tylko poniesione obrażenia uchroniły ją wtedy od wywiezienia za zachodnią granicę. Po zwolnieniu z aresztu powróciła do Drzewicy by w roli łączniczki wpierać Armię Krajową. Niedługo później została ciężko raniona, co wyeliminowało ją z dalszego udziału w walkach partyzanckich. Po blisko dwumiesięcznym pobycie w szpitalu, powróciła do Warszawy pod koniec stycznia 1945 roku. Swoje wspomnienia z tamtego okresu zawarła w wydanej w 1992 roku książce pt „Ocalone od niepamięci – wspomnienia z lat 1939 – 1945”. Kilka lat temu jej stopień wojskowy podniesiono z majora na podpułkownika.
