Inwestycje zagraniczne funduszy emerytalnych reguluje ustawa dotycząca ich działalności oraz specjalne rozporządzenie, które wydaje minister finansów. Wcześniej zmiany w ustawie objęły m.in. art. 143 ustawy, który dotyczy inwestowania funduszy za granicą. Nowe prawo weszło w życie w lutym 2007 r. Jak mówią eksperci, z praktyki legislacyjnej wynika, że jakakolwiek zmiana w artykule oznacza, iż minister powinien wydać nowe rozporządzenie, nawet tej samej treści, ale z nową datą. I stąd, jak można znaleźć na stronie internetowej Sejmu, rozporządzenie w sprawie ogólnego zezwolenia na lokowanie aktywów funduszy emerytalnych poza granicami kraju nie obowiązuje od 21 lutego 2007 r.
– Rozporządzenie nie zostało uchylone przez żaden przepis ustawy. W wyniku nowelizacji w art. 143 ust. 1 dokonano jedynie zamiany wyrazów „papiery skarbowe” na „papiery wartościowe” – przekonuje jednak Magdalena Kobos, rzeczniczka resortu finansów.
Katarzyna Biela z Komisji Nadzoru Finansowego mówi, że to, czy akt obowiązuje, czy nie, może stwierdzić sąd. – Otrzymaliśmy opinię w 2008 r. z jednego z departamentów w Ministerstwie Finansów, że ten akt jest obowiązujący – zaznacza.
Rozporządzenie reguluje, w jakie dokładnie instrumenty fundusze mogą inwestować poza granicami Polski, a także to, że papiery, które chcą kupić, muszą posiadać rating (ocena wiarygodności kredytowej).
Wątpliwości dotyczące tego, czy rozporządzenie obowiązuje, nie blokuje inwestycji OFE poza Polską. Obowiązuje je bowiem przede wszystkim ustawa, a w niej napisane jest, że do 5 proc. aktywów mogą ulokować za granicą.
