Zachód też miał problemy z ożywieniem węglowych zagłębi

Restrukturyzacja gospodarcza dawnego wielkiego niemieckiego ośrodka górniczo-przemysłowego w Zagłębiu Ruhry trwa już ponad 45 lat i wciąż  trudno w jej przypadku mówić o zakończonym sukcesem rozstrzygnięciu.

Program Rozwoju Ruhry rozpoczęto w 1968 r., a zaangażowały się w niego zarówno władze federalne, jak i land Nadrenia Północna-Westfalia. Samorządowe instytucje znane jako LEG (towarzystwa rozwoju regionalnego) nabywały w ramach tych programów działki poprzemysłowe na terenie zagłębia, przeprowadzały ich rekultywację, a potem oddawały miastom i powiatom. W działaniach rewitalizacyjnych obficie korzystano z funduszy europejskich i starano się wykreować obraz Zagłębia Ruhry jako regionu ze świetnymi perspektywami rozwoju, szczególnie dla firm  z sektorów wysokich technologii. Osiągnięto duże sukcesy, jeśli chodzi o rekultywację terenu i poprawę stanu środowiska naturalnego. W miejscu dawnych linii kolejowych powstały ścieżki rowerowe, a w opuszczonych zakładach otwierano centra kulturalne.  Przykładem takiej udanej rewitalizacji jest m.in. kopalnia Zollverein w Essen, która znalazła się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.