Budynek powstał około roku 1205. Był wielokrotnie przerabiany i przebudowywany, zachował jednak wiele oryginalnych elementów, jak XV-wieczny piec chlebowy, kamienne obramowania okien, kamienne podłogi i ściany, a także drewniane belki stropowe charakterystyczne dla stylu budowy domów z epoki Tudorów.

Dwór wystawiono na sprzedaż za 875 tys. funtów, czyli około 4,4 mln złotych.

Obecny właściciel przeprowadził w domu gruntowny remont, dzięki temu są tam nowoczesne łazienki, sprawna kanalizacja i nowoczesna kuchnia. Jest też system centralnego ogrzewania oraz funkcjonujące kominki.

Na parterze dworu znajduje się kuchnia, jadalnia, biuro i niewielki salon oraz pomieszczenia gospodarcze.

Z parteru domu na pierwsze piętro prowadzą trzy oddzielne klatki schodowe. Na pierwszym piętrze jest biblioteka oraz ogromna sala jadalno-bankietowa (Great Dining Hall), która jest połączona drewnianymi drzwiami z największą sypialnią w domu, która ma też własną łazienkę.

W sali bankietowej jest drewniany parkiet oraz oryginalny kamienny kominek. Z sali prowadzą na drugie piętro kolejne, tym razem spiralne kamienne schody. Na kolejnym piętrze są trzy sypialnie. Ostatnie - trzecie piętro to dwa obszerne pomieszczenia - salon i sypialnia. W sumie w budynku są cztery łazienki.

Dom otacza ogród otoczony murem kamiennym. Przy domu znajduje się też garaż na dwa samochody.

Według miejscowych dokumentów posiadłość i dwór w Caldicot - zwany Llanthony Secunda Manor w1536 roku kupił król Henryk VIII Tudor. Król stał się także właścicielem pokaźnych włości w tej okolicy po rozwiązaniu klasztorów. Henryk prawdopodobnie nigdy nie był osobiście w Caldicot, ale wyznaczył dzierżawcę, który zbierał podatki od okolicznych chłopów i pomniejszych dzierżawców.