Wielka Brytania: Rywal Johnsona chce ciąć podatki i wydawać więcej na armię

IFS, niezależny think tank, w tym tygodniu opublikował już wyliczenia dotyczące kosztów cięć podatkowych obiecanych przez Borisa Johnsona. Wyniósł on ok. 20 mld funtów.

- Podobnie jak jego rywal, Jeremy Hunt poczynił trochę kosztownych obietnic w czasie swojej kampanii - podkreśla dyrektor IFS Paul Johnson.

W tym roku prognozowany deficyt brytyjskiego budżetu ma wynieść 29 mld funtów - przy założeniu, że dojdzie do uporządkowanego brexitu a wpływy budżetowe wzrosną do 811 mld funtów.

Hunt proponuje obniżenie podatku dla przedsiębiorstw z 17 do 12,5 proc. co kosztowałoby budżet 13 mld funtów rocznie, choć w przyszłości koszt tego obniżenia byłby niższy, gdyby obniżka podatków zachęciła wielonarodowe korporacje do zatrzymania zysków na Wyspach.

Hunt proponuje też obniżenie oprocentowania kredytów studenckich, ale koszt tej obietnicy jest niewielki.

Znacznie wyższy jest natomiast koszt obiecanego zwiększenia wydatków na armię do poziomu 2,5 proc. PKB (z 2 proc.). To kosztowałoby Wielką Brytanię 15 mld funtów rocznie.

Partia Konserwatywna zapowiedziała, że 23 lipca poznamy nazwisko nowego lidera torysów a zarazem nowego premiera Wielkiej Brytanii, którego 160 tys. członków partii wybierze spośród dwójki: Boris Johnson (były szef MSZ, były mer Londynu) i Jeremy Hunt (obecny szef MSZ).

Dwójkę kandydatów na stanowisko szefa partii i premiera wyłonili w serii głosowań posłowie Partii Konserwatywnej. Ostatecznego wyboru dokonują jednak wszyscy członkowie partii. Faworytem wyborów jest Johnson.

Boris Johnson zapowiedział, że jako premier Wielkiej Brytanii na pewno doprowadzi do brexitu do 31 października. Johnson jest przekonany, że uda mu się wynegocjować nową umowę ws. brexitu z UE, ponieważ umowa wynegocjowana przez Theresę May jest "martwa".

Johnson zadeklarował też, że jest gotów przeprowadzić tzw. twardy brexit - czyli brexit bez umowy. Przeciwko takiemu rozwiązaniu przeciwna jest jednak część parlamentarzystów Partii Konserwatywnej. Niektórzy z nich deklarują, że gdyby rząd Johnsona zmierzał do twardego brexitu, zagłosowaliby za wotum nieufności dla własnego gabinetu, co oznaczałoby przedterminowe wybory do Izby Gmin.

Do zmiany premiera doszło po tym, jak w związku z impasem ws. brexitu, spowodowanym trzykrotnym odrzuceniem przez Izbę Gmin umowy wynegocjowanej z UE przez Theresę May, Bruksela musiała opóźnić datę wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii (pierwotnie miało do tego dojść 29 marca) - najpierw na 12 kwietnia/22 maja, a potem na 31 października.