Znakomity krytyk filmowy, głęboko zanurzony w literaturze i kulturze XX wieku. Poprzez teściową znalazł się w kręgu przyjaciół Mirona Białoszewskiego, wydał o nim książkę „Człowiek Miron". Od lat jeździ na wielkie festiwale filmowe, a jego relacje są zawsze opowieściami o świecie. Obok recenzji dzieł Almodóvara, braci Dardenne czy Hou Hsiao-hsiena pojawiają się w nich opisy protestów „żółtych kamizelek" czy nastroju wielokulturowego Berlina. Trochę polityki, sporo mierzenia się z losem i Bogiem. A wszystko przefiltrowane przez własne „ja".
I taki też jest jego „Dziennik". Sobolewski mówi, że pisał „od zawsze", od wczesnego dzieciństwa. Z tych zapisków, notatek, relacji i refleksji do książki wybrał plon czasu specyficznego. Od roku 1982, gdy po wybuchu Solidarności po wielkiej nadziei przyszedł mroczny okres stanu wojennego, przez rok 1989, pierwsze wolne wybory i transformację, aż po początek XXI wieku. Zawiodą się ci, którzy czekają na polityczn...
- E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- Dostęp do wszystkich treści rp.pl
- Aplikacja na smartfon i tablet
- Specjalistyczne dodatki i newslettery
- Dedykowane oferty dla prenumeratorów
