Aktualizacja: 25.02.2021 18:56 Publikacja: 26.02.2021 18:00
Foto: materiały prasowe
Ale prócz tonacji buffo wiele tu momentów cierpkich, gorzkich, wręcz rozliczeniowych. Można odnieść wrażenie, jakby cały tom spajała staffowska harmonia pożeniona z wibracją rodem ze Słowackiego. Niosą się pogłosy z Lenartowicza i echa skamandryckie. Sendecki ucieka często za językowe sygnatury, aby zdystansować się od własnych rozpaczy („Najpierw się liczy do stu / Potem się przestaje / Najpierw się liczy do stu / Potem liczy się dalej / Najpierw się pisze dla stu / Potem tylko dla jednej").
Ich nazwiska nie trafiały na okładki płyt, ale to oni ukształtowali dzisiejszy show-biznes.
„Eksplodujące kotki. Gra planszowa” to gratka dla tych, którzy nie lubią współgraczy…
Chemia pomiędzy odtwórcami głównych ról utrzymuje film na powierzchni, także w momentach potencjalnej monotonii.
Czasem największy horror zaczyna się wtedy, gdy przestajemy okłamywać samych siebie.
Współczesne kino częściej szuka empatii niż konfrontacji, ale wciąż uważam, że ta druga może być bardzo skuteczna.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas