Zła wiadomość dla kierowców, którym zdarza się dostać mandat za brak opłaty za parkowanie w płatnej strefie. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że termin egzekwowania takich należności może być dłuższy niż ustawowe pięć lat. A to dlatego, że tak jak w podatkach termin przedawnienia takich karnych opłat może zostać przerwany lub zawieszony.
Sprawa dotyczyła 50 zł kary za parkowanie bez biletu parkingowego w Gdańsku w wakacje 2011 r. Schody zaczęły się, gdy pod koniec stycznia 2014 r. prezydent Gdańska przesłał do jednego z warmińskich urzędów skarbowych tytuł egzekucyjny celem wyegzekwowania karnej należności. Ta próba skończyła się jednak umorzeniem postępowania ze względu na przedawnienie egzekwowanego obowiązku. Prezydent nie dał za wygraną. W zażaleniu na umorzenie podniósł, że egzekwowany obowiązek nie uległ przedawnieniu, bo bieg terminu przedawnienia został przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego.
Ta argumentacja nie przekonała jednak najpierw egzekutorów skarbówki, a potem także Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie. Zgodnie stwierdzili bowiem, że z mocy art. 40d ust. 3 ustawy o drogach publicznych egzekwowany obowiązek przedawnił się z upływem pięciu lat od końca roku, w którym opłata powinna być uiszczona. Terminu tego nie można zawiesić ani przerwać, bo ustawa o drogach nie odsyła w tym zakresie do ordynacji podatkowej.
Inaczej na sprawę spojrzał dopiero NSA. Zgodził się co prawda, że art. 40d ust. 3 ustawy o drogach publicznych jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 70 § 1 ordynacji podatkowej, jednak nie wyklucza to stosowania do należności wymienionych w art. 40d ust. 3 ustawy o drogach publicznych pozostałych przepisów działu III ordynacji podatkowej, w tym przepisów o zawieszeniu i przerwaniu biegu terminu przedawnienia tych należności. Inna wykładnia oznaczałaby, że opłata dodatkowa za nieopłacone parkowanie w strefie płatnego parkowania nie mogłaby wygasnąć przez przedawnienie lub potrącenie, nie mogłaby stanowić nadpłaty, gdy została zapłacona jej nienależnie, nie mogłaby też zostać objęta tzw. ulgami uznaniowymi. Wyrok jest prawomocny.
Sygnatura akt: II FSK 2600/18
