Przepisy [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=324468]ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (DzU z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.)[/link] uzależniają zasady przechodzenia na emeryturę od daty urodzenia pracownika oraz (w przypadku pracowników urodzonych po 31 stycznia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r.) od nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.
Jednocześnie należy stwierdzić, że do wszystkich ww. pracowników stosuje się określoną w kodeksie pracy ochronę przedemerytalną.
Zgodnie z art. 39 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=CB00D8935976903A6EC8272BE7E7E4D0?id=76037]kodeksu pracy[/link], pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.
Zasadne przy tym wydaje się stwierdzenie, że w odniesieniu do pracowników, dla których nabycie prawa do emerytury będzie uzależnione wyłącznie od osiągnięcia tzw. wieku emerytalnego (bez konieczności wykazania okresów podlegania ubezpieczeniu) doniosłość prawną traci określony w ww. art. 39 kodeksu pracy warunek polegający na tym, że okres zatrudnienia w którym pracownik korzysta z ochrony przedemerytalnej powinien umożliwiać mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem wieku emerytalnego. Ochrona przedemerytalna tych pracowników będzie bowiem uzależniona wyłącznie od ich wieku, a okres zatrudnienia nie będzie miał wpływu na prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego lecz na ich wysokość.
