Przepis § 12 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=73966]rozporządzenia z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy (DzU nr 62, poz. 289 ze zm.)[/link] określa sposób obliczania wynagrodzenia za pracę, gdy pracownik przepracował tylko część miesiąca i wynagrodzenie to jest ustalone w stawce miesięcznej w stałej wysokości.
Z przepisu tego wynika, że aby obliczyć wynagrodzenie ustalone w stawce miesięcznej w stałej wysokości, gdy okres pozostawania pracownika w stosunku pracy nie obejmuje pełnego miesiąca, miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu i otrzymaną kwotę mnoży się przez liczbę godzin nieobecności pracownika w pracy z tych przyczyn. Tak obliczoną kwotę wynagrodzenia odejmuje się od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc.
Z przepisu tego wprost wynika, że ma on zastosowanie niezależnie od tego, w jakim wymiarze czasu pracy (pełnym czy niepełnym), pracownik jest zatrudniony. Ponadto, w świetle tego przepisu, rozkład czasu pracy pracownika nie ma znaczenia dla ustalenia wysokości przysługującego pracownikowi wynagrodzenia za pracę. Istotna jest bowiem tylko liczba godzin do przepracowania, która powinna być ustalona przy zastosowaniu kodeksu pracy o czasie pracy i z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy pracownika określonego w umowie o pracę.
Jednocześnie informujemy, że zajmowanie stanowiska w indywidualnych sprawach pracowniczych, wymagających badania stanu faktycznego, nie leży w gestii Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Ustalanie uprawnień pracowniczych należy do kompetencji pracodawcy, a poglądy prawne MPiPS nie są wiążące dla stron stosunku pracy, Państwowej Inspekcji Pracy oraz sądów pracy.
