Grecja, kryzysowa narzeczona

Wiele można o Fernando Santosie powiedzieć, ale nie, że jest ciekawym rozmówcą. Od chwili, gdy nas w Kijowie wylosowano do jednej grupy, portugalski trener Greków opowiada o meczu z Polską ogólnikami i nawet nie próbuje dać do zrozumienia, że ma z tego jakąś przyjemność.

Otto Rehhagel, wódz greckich mistrzów Europy z 2004 roku, też za mediami nie przepadał, ale gdy on mówił, a czasem i krzyczał, sala cichła. A Santos chce mieć to jak najszybciej za sobą, wykręcić się banałami i wrócić do pracy.

-  Nasze sukcesy biorą się z obrony, ale staramy się znaleźć równowagę między nią i atakiem. Słabe strony Polaków? Nie powiem, bo nie będę im wykładał podpowiedzi na tacy -  mówił wczoraj. -  Chcę, żeby piłkarze czuli dumę z reprezentowania Grecji. Nikt nie czuje się teraz bardziej Grekiem niż ja -  deklarował. Po portugalsku.

Inne powietrze

Taktyka, dyscyplina, jeden za wszystkich, wszyscy za jednego -  to jest jego prawdziwy żywioł. Nawet w pewnym momencie przyznał, że w kadrze ma tego za mało, zaczyna się nudzić, chciał odejść z powrotem do pracy w klubach.

Solidna podwyżka przekonała go, by został. Naprawdę solidna, z 400 tysięcy euro rocznie do 650 tysięcy, co wywołało poruszenie, bo w tym czasie wszystkim w greckim futbolu pensje obniżano. Ale narzekania szybko ucichły.

Reprezentacja oddycha innym powietrzem niż tonące w długach, korupcji i stadionowym chuligaństwie kluby. Ona awansowała na trzeci z rzędu wielki turniej, kluby od dawna nie mają sukcesów w Europie. A związek piłkarski jest jedynym, który nie prosi rządu o pieniądze, bo zarabia na siebie.

Kurs przetrwania

Olimpijczycy przygotowujący się do igrzysk w Londynie oglądają każde euro i przechodzą kurs przetrwania, a w piłkarskiej reprezentacji wciąż bogato i wszystko podane na tacy. Kiedyś była w cieniu wielkich klubów i ich wojen. Dziś za progiem hotelu kadry przestaje być ważne, kto jest z Olympiakosu Pireus, a kto z Panathinaikosu Ateny.

-  Jesteśmy wielcy duchem, to jest nasza siła -  mówił przed meczem z Polską napastnik Celticu Giorgios Samaras, gdy go pytano, czy się nie boi tych polskich piłkarzy, którzy robią teraz w silnych ligach większą karierę niż Grecy. To samo powtarzał obrońca Avram Papadopoulos: -  Team spirit, to się liczy.

Korios znaczy pluskwa

Papadopoulos to jeden z piłkarzy zamieszanych w aferę korupcyjną, która wybuchała rok temu. Nazwano ją Koriopolis, na wzór Calciopoli z 2006, ale Grecy mówią, że ich bagno jest dużo głębsze niż włoskie.

Korios znaczy pluskwa, podsłuch. Z policyjnych nagrań rozmów telefonicznych wynika, że w lidze ustawiono kilkadziesiąt spotkań, między rozmówcami fruwały propozycje korupcyjne przemieszane z groźbami karalnymi, a wśród nagranych znaleźli się m.in. Papadopoulos, rozmawiający o obstawianiu meczów, i jego szef, właściciel Olympiakosu Vangelis Marinakis. Ale żadnemu z możnych włos z głowy nie spadł, bo związek piłkarski zapowiedział, że będzie działał dopiero jak dostanie wyroki sądowe, a na to trzeba będzie poczekać kilka lat.

Dwa prowincjonalne kluby zdegradowano, grecki Fryzjer -  prezes Olympiakosu Volou -  poszedł siedzieć, a znani i bogaci działają dalej. Na co dzień ta upchana pod dywan afera jest paliwem dla ligowych nienawiści, zwłaszcza dla kibiców Panathinaikosu, uważających, że Olympiakos ustawia ligę pod siebie.