Potwierdza to wyrok NSA z 1 marca 2011 r. (I OSK 1506/10). Sąd uznał, że nieprawidłowa jest taka wykładnia § 4 ust. 1 pkt 4 oraz § 5 ust. 4 rozporządzenia płacowego, która dopuszcza możliwość anulowania (odliczenia) okresu uprzednio zaliczonego do wysługi lat. Gdyby jednak organ zdecydował się na taki krok, to zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z 9 stycznia 2009 r. (VIII SA/Wa 410/08) ustalenie w drodze decyzji administracyjnej wysługi lat przez anulowanie okresu uprzednio zaliczonego do wysługi lat na potrzeby wzrostu uposażenia zasadniczego oznacza, że decyzja ta została wydana bez podstawy prawnej w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kpa.
Przykład
Przy ustalaniu uprawnień do nagrody jubileuszowej policjantowi obliczono jego wysługę lat. Zrobiono to na podstawie zgromadzonych w aktach osobowych dokumentów. Przy okazji wyszło na jaw, że przy ustalaniu wysługi do celów uposażeniowych (na dzień przyjęcia policjanta do służby) popełniono błąd. Wcześniejszą pracę funkcjonariusza zaliczono do stażu w wymiarze 1:1, choć wykonywana była tylko na pół etatu. W rezultacie policjantowi zmieniono wysokość uposażenia. W wyniku skargi policjanta do sądu sprawa trafiła najpierw do WSA, który zaaprobował postępowanie organów policji, a następnie do NSA. Ten uznał jednak, że zarówno postępowanie organów policji, jak i rozstrzygnięcie sądu I instancji było wadliwe, i nakazał sądowi I instancji ponowne rozpatrzenie sprawy. Paragraf 5 ust. 4 rozporządzenia płacowego nie zezwala bowiem na proste anulowanie (odliczenie) okresu uprzednio zaliczonego do wysługi lat (por. wyrok NSA z 1 marca 2011 r., I OSK 1506/10).
Tryby nadzwyczajne
Nie oznacza to jednak, że w takiej sytuacji organ ma całkowicie związane ręce. Jak podkreśla bowiem NSA w uzasadnieniu wyroku z 15 stycznia 2014 r. (I OSK 2322/12), raz ustalone okresy składowe mogą być przez organ korygowane. Może się to jednak odbywać jedynie w drodze nadzwyczajnych trybów weryfikacji decyzji ostatecznych (por. wyroki NSA z 23 kwietnia 2009 r., I OSK 812/08, oraz z 12 sierpnia 2010 r., I OSK 273/10).
Ponieważ ustalenie wysługi jako takiej traktowane jest jako czynność materialno-techniczna, chodzi tu o weryfikację decyzji ustalającej wysokość uposażenia zasadniczego policjanta wraz z odpowiednim wzrostem jego uposażenia z tytułu posiadanej wysługi lat. Jak wynika z praktyki, w takiej sytuacji organy policji najczęściej występują do samych zainteresowanych o wyrażenie zgody na wszczęcie postępowania w trybie art. 155 kpa. Zgodnie z nim decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za jej zgodą uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. W takiej sytuacji do zmiany wysokości uposażenia dochodzi od dnia uchylenia wcześniejszego rozstrzygnięcia (ex nunc).
Jeśli jednak, z uwagi na brak woli funkcjonariusza do współpracy zastosowanie trybu art. 155 kpa nie jest możliwe, organ policji może doprowadzić do stwierdzenia nieważności wydanej wcześniej decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 kpa. Zgodnie z tym przepisem organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji (w całości lub w części), uznając, że w tym zakresie wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Tym samym decyzja ta zostaje usunięta z obrotu prawnego i uznana za niebyłą. Skutek ten następuje wtedy ex tunc (wstecz), co oznacza, że nie było podstaw do wypłaty policjantowi uposażenia w określonej wysokości (np. wyrok NSA z 24 kwietnia 2012 r., I OSK 1725/11). W takiej sytuacji organ może domagać się zwrotu nienależnego uposażenia na zasadach przewidzianych w ustawie z 7 maja 1999 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy policji, Straży Granicznej, Służby Celnej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Centralnego Biura Antykorupcyjnego (DzU nr 53, poz. 548 ze zm.).