Czy uchwalenie planu miejscowego może wygasić decyzję o warunkach zabudowy

Uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania spowodowało wygaśnięcie wydanej wcześniej decyzji o ustaleniu warunków zabudowy. Decyzja przewidywała inwestycję w postaci budynku wielomieszkaniowego, natomiast plan - zieleń urządzoną w postaci parku miejskiego.

Czytaj także: Plan miejscowy może uchylić decyzje o warunkach zabudowy

Park zamiast mieszkań

Plan, uchwalony przez Radę Miasta Krakowa w 2012 r., obejmował obszar „Młynówka Królewska-Grottgera". Uchwała planistyczna została zaskarżona przez osobę fizyczną i spółkę deweloperską do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W 2013 r. WSA stwierdził nieważność tego aktu z powodu naruszenia procedury planistycznej i sprzeczności z zapisami obowiązującego wówczas Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania Miasta Krakowa. Po oddaleniu skargi kasacyjnej prezydenta Krakowa od tego wyroku, rada miasta podjęła w 2015 r. nową uchwałę. Spółka z o.o., właściciel nieruchomości na obszarze, objętym planem, zaskarżyła i ten również akt do WSA w Krakowie.

Zarzuciła przekroczenie granic władztwa planistycznego, nadmierne ograniczenie prawa własności i niezgodność z ustaleniami zaktualizowanego studium. Działki, należące do spółki, plan przeznaczał bowiem na tereny zielone urządzone – park miejski. Tymczasem właśnie na nich spółka zaplanowała inwestycję pod nazwą: „Budowa budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym, naziemnymi miejscami parkingowymi, z układem drogowym, wjazdem i infrastrukturą techniczną" .

W 2010 r. spółka uzyskała decyzję o ustaleniu warunków zabudowy. Uchwalenie planu miejscowego spowodowało, że inwestycja nie może być realizowana, a organy administracji rozpoczęły postępowanie w sprawie wygaszenia wspomnianej decyzji ze względu na uchwalenie planu miejscowego.

Tymczasem nastąpiła gruntowna zmiana studium w zakresie przeznaczenia i zagospodarowania tych terenów - informowała spółka w skardze do WSA. Przy ponownej procedurze planistycznej tego nie uwzględniono. Dlatego należy ją przeprowadzić od nowa – domagała się spółka.

Zgodność ze studium

Prezydent Krakowa stwierdził, że ograniczenie prawa własności, które wynikają z uchwalenia planu, mieszczą się w granicach dopuszczalnych prawem. Zgodnie z wyrokami WSA i NSA, rada miejska ponowiła jedynie te czynności planistyczne, które w ocenie sądów zostały wykonane w sposób niezgodny z przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Również ponowna analiza planu wykazała, że jest on zgodny z aktualizowanymi zapisami Studium. Działki spółki są położone na terenach, mających obecnie charakter parku. Podstawowym celem planu jest ochrona tych terenów, ważnego elementu zieleni miejskiej Krakowa. Jest to zgodne z ich przeznaczeniem w studium.

Wojewódzki sąd administracyjny nie dopatrzył się przekroczenia granic władztwa planistycznego, o którym można by mówić, gdyby działanie rady miasta było dowolne i nieuzasadnione. Zgodził się z argumentacją prezydenta Krakowa i ocenił, że przeznaczenie obszarów objętych planem, nie zostało określone w sposób dowolny, lecz wynikało przede wszystkim z zapisów studium. Do czasu jego zmiany organ planistyczny nie ma możliwości ustalenia przeznaczenia terenów w sposób inny niż to dopuszcza studium, w tym także w sposób zgodny z wydanymi decyzjami o warunkach zabudowy.

Taka decyzja jest wydawana w razie braku miejscowego planu. Plan stoi w hierarchii ponad indywidualnym rozstrzygnięciem administracyjnym, dlatego postanowienia decyzji o warunkach zabudowy muszą być z nim niesprzeczne - stwierdził WSA.

Decyzja o warunkach zabudowy ma charakter deklaratoryjny i nie przyznaje wnioskodawcy żadnych dodatkowych praw i obowiązków, poza określeniem warunków, na jakich ma być zagospodarowany obszar, objęty wnioskiem. W celu wykluczenia sytuacji, w którym ostateczna decyzja o warunkach zabudowy terenu jest sprzeczna z postanowieniami uchwalonego miejscowego planu, którego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji, stwierdza się jej wygaśnięcie. ©?