Zasadą jest, że gdy gmina buduje kanalizację, wodociągi, drogę czy inną infrastrukturę, to może mieszkańców – właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości – obciążyć częścią kosztów. Służy temu opłata adiacencka.
Uchwała rady i decyzja wójta
Wysokość takiej opłaty nie może przekraczać 50 proc. różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką ma po ich wybudowaniu. Stawkę procentową tej opłaty ustala rada gminy w drodze uchwały (art. 146 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami).
Obowiązek wniesienia opłaty powstaje po wydaniu przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) decyzji administracyjnej. Decyzję taką organ gminy może wydać po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej.
Wydanie decyzji może nastąpić w terminie trzech lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości, pod warunkiem że w dniu stworzenia tych warunków obowiązywała uchwała rady gminy ustalająca stawkę procentową opłaty adiacenckiej.
Opłata adiacencka związana z budową infrastruktury ma fakultatywny charakter, co oznacza, że gmina może, ale nie musi jej pobierać.