Pierwszym sygnałem tego ożywienia była prezentacja „Andrzej Wróblewski. To the Margin and Back" w 2010 roku w Van Abbemuseum w Eindhoven. Dwa lata później Muzeum Narodowe w Krakowie zorganizowało monograficzną ekspozycję artysty pod tytułem „Patrzeć wciąż naprzód".
W 2013 roku w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie odbyła się międzynarodową konferencję „Z bliska/z daleka", która podsumowywała dotychczasowy stan badań i proponowała nowe odczytania prekursorskiej twórczości Wróblewskiego. Muzeum zapowiada w przyszłym roku kontynuację tego projektu w formie wystawy. W 2014 ukazała się obszerna publikacja „Unikanie stanów pośrednich. Andrzej Wróblewski (1927-1957)". W końcu listopada poznańska Art Stations Foundation Grażyny Kulczyk otworzy wystawę „DE. FI. CIEN. CY - Andrzej Wróblewski, René Daniëls i Luc Tuymans".
Andrzej Wr?blewski (1927-1957) chociaż żył zaledwie 30 lat, pozostawił trwały wielowątkowy dorobek, inspirujący wiele następnych malarskich pokoleń, m.in. krakowską grupę Wprost i warszawską Gruppę. Artysta studiował na Wydziale Malarstwa i Rzeźby krakowskiej ASP pod kierunkiem. Zbigniewa Pronaszki i Hanny Rudzkiej-Cybisowej, ale szybko zbuntował się przeciw tradycji koloryzmu. We własnych eksperymentalnych szukał indywidualnego języka, podążając często w przeciwstawnych kierunkach.
Z jednej strony dążył do uproszczenia formy i zbliżał się do abstrakcji geometrycznej. Z drugiej był inicjatorem w 1948 roku Grupy Samokształceniowej na Akademii, do której należeli także Andrzej Strumiłło i Andrzej Wajda. Miała ona ambicje tworzyć sztukę zaangażowaną społecznie i politycznie, co w praktyce oznaczało zbliżenie do socrealizmu.
Jednocześnie Wr?blewski malował przejmujące figuralne obrazy, w których osiągnął w pełni autonomiczny styl. Był to cykl „Rozstrzelania", wyrażający protest przeciwko wojnie i okupacji, w kt?rych używał brutalnej estetyki i deformacji. Konwulsyjnie zdeformowane ciała mają w tych obrazach dramatyczną ekspresję. W późniejszym malarskim cyklu „Ukrzesłowienie" wyrażał egzystencjalne poczucie samotności i dramatycznej bezsilności.
