Dolny Śląsk to po woj. pomorskim matecznik PO. Stąd się wywodzą najważniejsi, prominentni politycy obozu władzy: G. Schetyna, Z. Chlebowski, B. Zdrojewski, T. Misiak.

Przez wielu lat osoby te niepodzielnie rządziły regionem, tworząc z niego swoiste państwo w państwie. Skala zjawiska dopiero wychodzi na światło dzienne.

Obecny Marszałek Sejmu karierę rozpoczynał jako wrocławski działacz NZS; w pookrągłostołowej Polsce odnalazł się szybko i sprawnie - z dnia na dzień stał się człowiekiem majętnym i wpływowym. Z kuluarowych relacji wiemy, że bardzo brutalnie obchodził się ze swoimi realnymi i wydumanymi wrogami (temu zawdzięcza swoją ksywkę - Grzegorz "Zniszczę Cię" Schetyna). To zaprowadziło go na polityczno-biznesowe szczyty. Obecnie wciąż po Wrocławiu krąży fama, że nic istotnego na Dolnym Śląsku nie dzieje się bez namaszczenia Schetyny.

Z. Chlebowski przez lata baronował poza stolicą regionu. Przez 11 lat pełnił funkcję burmistrza Żarowa - miasteczka w byłym województwie wałbrzyskim. Już wtedy zasłynął swymi ekonomicznymi zdolnościami i wdzięczną ekwilibrystyką słowną - za zadłużenie po uszy rodzinnego miasta, wdzięczni jego mieszkańcy obrali "Zbycha" posłem rodzącej się Platformy. Mimo transferu do stolicy, Chlebowski nigdy nie zapomniał o krajanach; pielęgnował kontakty, znajomości, doglądał układów, decydował o ludzkich karierach.

Misiak i Zdrojewski, w porównaniu ze starymi wyjadaczami Zbychem i Grzechem, to chłopaki w wyprasowanych, białych mundurkach. Oni mieli błyszczeć w mediach: promować region, zapewniać o rozwoju i powszechnie w nim panującej szczęśliwości; nie przeszkadzać. Od trzymania za twarz był ktoś inny.  

Nieprzypadkowo na Dolnym Śląsku miały miejsce spotkania i rozmowy stanowiące zalążek afery hazardowej. W podwrocławskich miasteczkach i wioskach deliberowano nad kształtem polskiego prawa -  rola Warszawy została zredukowana do czynności notariusza uwierzytelniającego dokonany wcześniej - na stacji benzynowej/cmentarzu - deal. W takich mniej więcej okolicznościach przyrody żyrowało się również przychylność aparatu urzędniczego (od burmistrzów przez regionalnych przedstawicieli lasów, Dyrekcję Generalną Lasów Państwowych aż po Ministerstwo Środowiska), chcąc pomóc wpływowemu koledze zafascynowanemu jednorękimi bandytami i wyczynami Tigera Woodsa. Nie muszę wreszcie wspominać tego, w jak uprzywilejowany sposób stolica traktuje młodych zdolnych Dolnoślązaków z M. Sobiesiak i P. Miterem na czele...