Po wyborze papieża Argentyńczyka Ameryka Łacińska trafiła na języki. Czym różni się  mentalność jej mieszkańców od naszej?

Jacek Pałkiewicz: To jest bardzo duża różnica. Tam jest spora spontaniczność, niesamowity luz. Wystarczy, że człowiek usłyszy trochę rytmów muzycznych i od razu pojawia się wśród ludzi atmosfera tańca. W Europie wszyscy jesteśmy zaganiani, żyjemy swoim życiem i robimy wszystko ciągle w niezwykłym pośpiechu – na nic innego poza obowiązkami nie mamy zwyczajnie czasu. W Ameryce Łacińskiej czuje się za to mnóstwo ciepła, tej spontaniczności. Ludzie są po prostu bardzo otwarci i przyjaźni.

Czy odbija się to też na ich religijności?

Oczywiście, że tak. Ich religijność jest dużo mniej sztywna niż nasza. W Europie religię mamy tylko od niedzieli i święta, księdza widujemy wyłącznie na mszy świętej. Tam za to duchowni żyją wśród ludzi, na co dzień borykają się z problemami swoich wiernych. Naprawdę bardzo aktywnie uczestniczą w życiu społeczności. Dlatego też mieszkańcy Ameryki Łacińskiej mają dużo bliższy kontakt z Kościołem.

Ich religijność jest ekspresyjna?

Nawet bardzo. Na mszach świętych ludzie ekspresyjnie się modlą, ale też bardzo spontanicznie reagują na kazania, np. mocno biją brawo, gdy ksiądz im czymś zaimponuje. W kościołach słychać także głośne śpiewy, a ta cała odpustowa atmosfera jeszcze bardziej jest widoczna na prowincji. Z drugiej strony widać także niezwykły szacunek do obrazów, księży, w ogóle Kościoła.

Na prowincji, czyli gdzie, w wioskach indiańskich?