Sukcesy i porażki AD 2010

Mijający rok nie skąpił mocnych wydarzeń. "Rz" zapytała ekspertów, które z nich można uznać za sukces, które były porażką, a kto się skompromitował.

Najbardziej wstrząsającym wydarzeniem była katastrofa rządowego Tu-154, ale trudno ująć ją w jakiekolwiek kategorie. Dlatego, choć miała największy wpływ na wydarzenia tego roku, nasi rozmówcy oceniali zagadnienia stricte polityczne.

Największe sukcesy polityczne tego roku to wynik PSL w wyborach samorządowych oraz trzecie miejsce Grzegorza Napieralskiego w wyborach prezydenckich – niemal jednogłośnie uznali politolodzy.

Jeszcze przed głosowaniem ludowcy zapewniali, że będą zadowoleni z 10 proc. W wyborach do sejmików wojewódzkich zaś zdobyli 16,3 proc. Napieralski z kolei w wyścigu do fotela prezydenckiego pozostawił w tyle i Waldemara Pawlaka, i Andrzeja Olechowskiego.

Dr Rafał Chwedoruk, politolog z UW, oba te wydarzenia plasuje ex aequo na pierwszym miejscu. – Napieralski musiał najpierw walczyć z establishmentem we własnej partii, a później z establishmentem w mediach, i obie te walki wygrał – uzasadnia wybór Chwedoruk. – PSL zaś okazał się partią bardziej żywotną i waleczną, niż ktokolwiek mógł przypuszczać. Przykładem jest minister pracy Jolanta Fedak, która jako pierwsza twardo postawiła sprawę gruntownej reformy OFE, choć wielu od dawna wiedziało, że ten system emerytalny zaczyna szwankować.

Jednak politolog dr Wojciech Jabłoński z UW przestrzega przed zbyt szybkim ogłaszaniem sukcesów. – Miarą sukcesu jest to, jak zostanie wykorzystany. Tymczasem Napieralski roztrwonił go, nie umiał przekuć na poparcie dla SLD w wyborach samorządowych – zauważa.

Ale jego zdaniem w roztrwanianiu sukcesu Napieralskiego przebił Jarosław Kaczyński. – Osiągnął bardzo dobry wynik w wyborach prezydenckich, po czym poparcie dla PiS szybko stopniało – przypomina. A o wielkości sukcesu PSL – zdaniem Jabłońskiego – będzie można mówić dopiero po przyszłorocznych wyborach parlamentarnych. – Z ogłaszaniem sukcesu w polityce trzeba być ostrożnym, bo od porażki dzieli go cienka granica – komentuje dr Jabłoński.

Z kolei prof. Wawrzyniec Konarski ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej i UJ uznał, że sukcesem był spokojny ton kampanii prezydenckiej po katastrofie smoleńskiej. – Niestety, szybko się okazało, że mamy do czynienia z sytuacją recydywy politycznej: w obliczu dramatu na krótko się jednoczymy, ale nie ma to żadnego znaczenia dla podniesienia jakości życia politycznego – konkluduje.

[srodtytul]Zła passa rozłamowców[/srodtytul]

Kto poniósł największą porażkę w tym roku? Według Chwedoruka – państwo, bo ten rok obnażył jego słabość. – Katastrofa smoleńska, nieudolna walka z powodziami, wreszcie chaos na kolei, który jest smutną pointą mijającego roku – to wszystko ukazuje słabość instytucji państwowych, i to trzeba uznać za największą porażkę 2010 roku – mówi Chwedoruk. – Rząd nam wmawia, że jesteśmy zieloną wyspą, a wszystko dookoła szwankuje.

W wymiarze ściśle politycznym zaś – zdaniem Chwedoruka – za największą porażkę można uznać decyzję sądu pozbawiającą Pawła Piskorskiego przywództwa w Stronnictwie Demokratycznym.

– Z komentarzy niektórych mediów można było odnieść wrażenie, że SD pod wodzą Piskorskiego i Andrzeja Olechowskiego miało szansę stać się wielkim ugrupowaniem, tymczasem całe przedsięwzięcie okazało się polityczną groteską – podsumowuje politolog. Podobnie polityczne porażki ocenia dr Wojciech Jabłoński. – Najgorzej na scenie politycznej wypadają ci, którzy chcą budować konkurencję wobec wielkiej czwórki (PO, PiS, SLD i PSL – red.). Nie udało się Piskorskiemu, a wejście do gry rozłamowców z partii Kaczyńskiego w rzeczywistości było bardzo skromne, mimo że media rozdmuchały tę inicjatywę – twierdzi Jabłoński.

A prof. Wawrzyniec Konarski ostrzega: – Te zmiany na scenie politycznej tylko umacniają wielką dominację Platformy. A to zniechęci dużą część społeczeństwa do udziału w polityce.

[srodtytul]Palikot się ośmiesza [/srodtytul]

Największą kompromitacją według Chwedoruka jest Ruch Poparcia Janusza Palikota i charakterystyczny dla byłego posła Platformy sposób uprawiania polityki – przez wywoływanie skandali. Partia Palikota miała przemeblować scenę polityczną, tymczasem według ostatniego badania GfK Polonia dla "Rz" chce na nią głosować zaledwie 1 proc. wyborców. – Sama prowokacja, jak się okazuje, nie wystarczy, by odnieść sukces w polityce, i bardzo się z tego cieszę – komentuje politolog.

– Ja przewrotnie nie powiedziałbym, że Ruch Poparcia Palikota to jego kompromitacja, bo to oznacza, iż eksposeł PO się ośmieszył – mówi Jabłoński. – A przecież on działa właśnie przez happeningi, wywoływanie skandali i ośmieszanie się.

Dla Chwedoruka kompromitujące jest też i to, że niektórzy politycy, ulegając przychylnym komentarzom mediów, zaczynają wierzyć, iż są miliony ludzi gotowych oddać na nich głos. Dopiero sondaże poparcia strącają ich z piedestału.