Reklama
Rozwiń

Irena Lasota: Psy i ludzie

Lubię zwierzęta, ale chyba w ograniczony, staromodny sposób. Wolę kundle od rasowych psów. Psy, które nie szczekają, wydają mi się podejrzane, a te, które zamiast mięsa wolą psie herbatniki – zniewieściałe (w starym, nie antyfeministycznym sensie).

Aktualizacja: 11.09.2016 08:34 Publikacja: 11.09.2016 01:01

Irena Lasota: Psy i ludzie

Foto: Fotorzepa, Darek Golik

Oczywiście nie lubię wchodzić na ulicy w psią kupę, ale właściciele biegający z plastikowymi torebkami za swymi czworonożnymi przyjaciółmi też wydają mi się dziwni. Wolałabym, żeby było na odwrót.

Amerykańskie obyczaje dotyczące psów już od dawna zagnieździły się w Europie, i to tak silnie, że z fanatycznymi właścicielami nie można racjonalnie dyskutować. Z jednej strony antropomorfizują swoje zwierzęta, które czasami zastępują im dzieci, mówią o ich myślach, przeżyciach i potrzebach, które znają często z reklam towarów, z drugiej odmawiają swoim psom możliwości życia psim życiem.

Pozostało jeszcze 84% artykułu

Już za 19 zł miesięcznie przez rok

Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.

Subskrybuj i bądź na bieżąco!

Plus Minus
„Brzydka siostra”: Uroda wykuta młotkiem
Plus Minus
„Super Boss Monster”: Kto wybudował te wszystkie lochy
Plus Minus
„W głowie zabójcy”: Po nitce do kłębka
Plus Minus
„Trinity. Historia bomby, która zmieniła losy świata”: Droga do bomby A
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Marek Węcowski: Strzemiona Indiany Jonesa