Jeszcze kilka, kilkanaście lat temu firmy obawiały się, ze pracownicy będą zbyt wiele czasu spędzać, surfując po Internecie. Po części obawy te były uzasadnione.
Wielu pracowników faktycznie marnowało w ten sposób czas. Podejmowano zatem próby kontroli dostępu do stron WWW. Znacząca część pracowników szybko się jednak nauczyła, w jaki sposób korzystać z Internetu, by lepiej wykonywać swoją pracę. Internet stał się zatem wartościowym narzędziem, służącym m.in. do wyszukiwania informacji czy śledzenia działań konkurencji. W tym kontekście coraz większą popularnością cieszą się portale społecznościowe, np. Facebook, LinkedIn czy Twitter. Służą one do nawiązywania kontaktów, komunikacji, wymiany informacji, a wszystko to bez zbytniego wysiłku.
Portale społecznościowe mają jednak swoją ciemną stronę. Jeśli pracownicy będą poświęcali im zbyt wiele czasu, odbije się to na ich wydajności. Jak wynika z zeszłorocznego raportu firmy Morse, serwisy społecznościowe w Wielkiej Brytanii kosztują pracodawców 1,38 mld funtów rocznie, jeśli chodzi o spadek wydajności. Dlatego tak ważną rzeczą jest odpowiednia polityka korzystania z nich w firmach.
Jak na razie ten temat nie cieszy się zbytnią popularnością w przedsiębiorstwach. Najnowsze badanie firmy Manpower “Portale społecznościowe”, przeprowadzone na blisko 34,4 tys. pracodawców na całym świecie, pokazało, że jedynie 20 proc. badanych firm ma oficjalną politykę dotyczącą serwisów społecznościowych. Co więcej, 63 proc. z nich twierdzi, że polityka ta skutecznie chroni przed spadkami wydajności.
W przypadku naszego kraju wskaźniki wyglądają znacznie gorzej, jeśli nie fatalnie. Badania Manpower Polska wskazują, że 93 proc. badanych pracodawców w Polsce nie wprowadziło oficjalnej polityki korzystania z serwisów społecznościowych przez pracowników. Zaledwie 1 proc. ankietowanych deklaruje, że ich organizacja opracowała taką politykę. Nieliczni polscy przedsiębiorcy, którzy wprowadzili w swoich firmach taką politykę, uzasadniają to chęcią uniknięcia strat spowodowanych spadkiem efektywności (55 proc.), potrzebą zapewnienia ochrony prawa własności intelektualnej oraz tajemnicy informacji (45 proc.) i ochroną przed utratą renomy (27 proc.).
