Można na niej zobaczyć osiem najstarszych szopek krakowskich z przełomu XIX i XX wieku, które dały początek wielkiej tradycji, kontynuowanej w niezliczonych przetworzeniach do dziś.
Jak wiadomo szopki krakowskie to artystyczny i kulturowy fenomen, wyróżniający Kraków na tle Europy. Często to całe przenośne teatry o architekturze fantazyjnie nawiązującej do najbardziej znanych krakowskich budowli, np. kościoła Mariackiego, Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu, czy Bramy Floriańskiej. Przedstawiają narodziny Jezusa, ale zawierają także wiele historycznych, patriotycznych i baśniowych wątków. Postacie biblijne i historyczne spotykają się w nich ze Smokiem Wawelskim, Lajkonikiem i bohaterami innych popularnych legend.
Pierwszymi twórcami szopek byli krakowscy murarze, którzy zimą, podczas przymusowej przerwy w pracy, szukali dodatkowych źródeł zarobku. Budowali więc szopki i odgrywali bożonarodzeniowe przedstawienie.
Najstarszym eksponatem na wystawie w Muzeum Etnograficznym jest szopka kukiełkowa z podkrakowskiego Bieżanowa z pierwszej połowy XIX wieku. Ma prostą konstrukcję, jej dach pokrywa strzecha, a po bokach stoją dwie wieże. Niewielka, łatwa do przenoszenia, używana była do odgrywania bożonarodzeniowych widowisk w trakcie kolędy po domach
Natomiast najcenniejsza szopka to dzieło Michała Ezenekiera, mistrza murarskiego z Krowodrzy z lat 90. XIX wieku o pięciu bajecznie kolorowych i misternie wykonanych wieżach. Podczas konserwacji szopki okazało się, że była dla wzmocnienia oklejona od wewnątrz gazetą z datą 1898, co pomogło ustalić jej wiek (choć niewykluczone, że jest starsza).
