Fenomen dóbr niematerialnych, takich jak własność przemysłowa (wynalazki, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne i in.), prawa autorskie czy tajemnica przedsiębiorstwa (know-how), polega na tym, że chociaż w sensie fizycznym nie istnieją, to trudno jest przecenić ich znaczenie gospodarcze. Dobra te mają także wymierną wartość majątkową.
Jednakże niematerialny charakter tych dóbr rodzi wiele zagrożeń, które mogą nawet doprowadzić do ich unicestwienia. Przykład znaków towarowych doskonale obrazuje ten problem. Podstawową funkcją znaku towarowego jest jego zdolność do odróżniania towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (zdolność odróżniająca). Funkcją dodatkową jest zaś zdolność reklamowa.
Właściwości znaków towarowych nie są jednak trwałe. Znak może je nabyć, jednak najczęściej może je utracić wskutek działań innych osób i zaniedbań uprawnionego. Może się zdarzyć, że znak stanie się nazwą rodzajową, określeniem cechy, wejdzie do języka potocznego lub zacznie być zwyczajowo używany, utraci zdolność do wyróżniania konkretnego przedsiębiorcy lub zostanie użyty w sposób poniżający lub ośmieszający (utrata renomy).
Skutkiem utraty zdolności odróżniającej jest utrata zdolności do bycia znakiem towarowym (także mimo rejestracji), skutkiem zaś utraty renomy – unicestwienie zdolności reklamowej lub efekt zniechęcający.
Utrata zdolności odróżniającej lub renomy może nastąpić przede wszystkim wskutek niekontrolowanego użycia znaku, któremu przedsiębiorca nie przeciwstawił się w odpowiednim czasie. Może być także nieodwracalna.
