Daria Chibner

W najnowszym numerze „Plusa Minusa” przyglądamy się tematowi, który wciąż wywołuje wiele emocji, choć nie widać tego od razu, na pierwszy rzut oka. Zastanawiamy się nad tym, czy kobietom jeszcze wolno być pięknymi.

Jak to się stało, że z naszym stosunkiem do kobiecego piękna wciąż tkwimy w latach 90. poprzedniego stulecia?

III RP właśnie kończy 35 lat. To o osiem więcej niż miała II Rzeczpospolita u swojego zmierzchu w 1945 r. i o dekadę mniej niż trwała komunistyczna Polska Ludowa. Po niespełna dwóch pokoleniach urodzonych w wolnej Polsce z zapałem dokonujemy bilansów i podsumowań, jakbyśmy chcieli z niecierpliwością przejść do kolejnego etapu, ale chyba nie za bardzo wiemy jakiego.

To absurdalne, że urlop nad polskim morzem jest tak drogi. Ale pomstowanie na chciwość lokalsów nic nie da. Oni chcą zarobić, a ich opcje są ograniczone. Podobnie marudzenie mieszkańców na skąpych turystów niczego nie załatwi. Problem stanowią władze lokalne i centralne, które oparły wszystko na turystyce.

Człowiek od zawsze postrzega siebie w dwuznaczny sposób. Z jednej strony jest świadomy swoich wad i ograniczeń, podczas gdy z drugiej strony nie może oprzeć się wrażeniu, że gdyby chciał, to mógłby osiągnąć wszystko. Nawet przekroczyć prawa natury, a przy okazji też samego siebie, aby być swoją najlepszą wersją. Ta wiara nie jest wyłącznie domeną filozofów czy szalonych naukowców, lecz po dziś dzień warunkuje politykę, gospodarkę i technologię. Dlatego też w najnowszym numerze „Plusa Minusa” zajmujemy się tym, jak człowiek starał się samego siebie poprawić.