Ciągle gra pan od kontuzji do kontuzji. Jest szansa, że dokończy pan sezon bez urazu?[/b]

Bordeaux przygotowywało się do Ligi Mistrzów i poprosiło nas o przełożenie spotkania, mieliśmy więc dwa tygodnie przerwy. Bolał mnie kręgosłup i kolano, po konsultacji z trenerem postanowiliśmy wykorzystać tę przerwę na zabiegi. Liczyłem na to, że uda mi się przyjechać na mecz reprezentacji Polski z Bułgarią, jednak nie chciałem ryzykować. Trzy tygodnie po zabiegu ból nie wraca, jest więc nadzieja, że do końca rozgrywek wystąpię we wszystkich meczach.

[b]Na lewym przedramieniu ma pan wytatuowane imię syna „Jakub”, na prawym pojawiła się “Julia” – na boisku widać jednak, że córka pozwala panu dobrze się wyspać...[/b]

To prawda, jest z nią mniej problemów, niż było z Kubą. Je i śpi, a jak się obudzi, to wysyłam do niej żonę. Podzieliliśmy obowiązki – ja zapewniam dzieciom przyszłość ciężką pracą. Chociaż oczywiście też staram się pomagać.

[b]Nie robi się panu w Auxerre za ciasno? Odchodzi pan latem do większego klubu?[/b]

Zupełnie o tym nie myślę. Teraz chcę pomóc Auxerre zakwalifikować się do europejskich pucharów, latem się zastanowię. Oferty są.