Chodzi o wychowanie młodych pokoleń Polaków. Dziś jasno mówi się, kto był bohaterem, ale brakuje nam trochę uczciwego postawienia sprawy, kto Polskę zdradził i wiernie służył sowieckiemu okupantowi i obcej racji stanu. Skoro zdrajców nie można postawić przed sądem, bo ciągle się sprzed niego wymigują, to należy ich chociaż symbolicznie potępić. Do tego powinniśmy dokonać także pewnego porządku na Alei Zasłużonych cmentarza powązkowskiego w Warszawie. Tam obok Kuklińskiego czy Kuronia spoczywa Marchlewski, Bierut czy Świerczewski, a jak to o nas świadczy, że zdrajcy i bohaterowie leżą obok siebie?

Tylko gdy w latach 90. podobny pomysł rzuciła Liga Republikańska, to podniosły się głosy, że takie przenoszenie kości jest obrzydliwością, a w ogóle to nie po chrześcijańsku...

Ja wiem, że to jest niepopularne, ale przecież dokonuje się ekshumacji, przenosi się kości z miejsc gorszych na lepsze – dlaczego więc nie przenosić na odwrót? Miejsce wiecznego spoczynku ludzi zasłużonych stanowi ważny symbol tego, do jakich tradycji państwo chce nawiązywać. Dziś widzimy tam jakąś parodię – to tak, jakby w Niemczech w jednej alei zasłużonych leżeli antyfaszystowscy bojownicy i bonzowie hitlerowscy. Nie do pomyślenia, prawda? A u nas to tak właśnie wygląda... Na szczęście jeszcze nie jest za późno, by to zmienić.