Kodeks urbanistyczno-budowlany zamiast specustaw

– Bez wątpienia zmiana jest rewolucyjna. Zniknie 11 specustaw a wiele przepisów z różnych ustaw zostanie połączonych w jeden akt prawny – tłumaczy. – Na razie jednak uregulowania projektu dotyczące inwestycji publicznych sprawiają wrażenie, jakby ktoś je bezrefleksyjnie wyciął z innych ustaw i skleił w całość. Nie do końca stanowią jednak całość. Trzeba to dopracować – podkreśla Dąbrowski.

Lokalizacja inwestycji celu publicznego klasy I i II będzie dokonywana albo w miejscowym planie, albo w decyzji środowiskowo-lokalizacyjnej, a jeżeli nie wymaga ustaleń środowiskowych – w decyzji zintegrowanej. Inwestycje klasy III będą lokalizowane na podstawie miejscowego planu. Jak sama nazwa wskazuje, decyzja środowiskowo-lokalizacyjna będzie rozstrzygała kwestie związane z ochroną środowiska i lokalizacją inwestycji. Z dniem, z którym stanie się ostateczna, nastąpi tzw. rezerwacja terenu. Będzie ważna dziesięć lat. W tym czasie inwestor powinien uzyskać zintegrowaną decyzję, która obejmie zgodę inwestycyjną, wywłaszczenie i podział nieruchomości, ustali odszkodowanie, ustanowi tytuł prawny do dysponowania nieruchomością na cele inwestycyjne. Decyzje dla pierwszej klasy wydaje wojewoda, dla pozostałych starosta.

W wypadku wywłaszczenia będą przeprowadzane najpierw negocjacje z właścicielem nieruchomości. W nich będzie można zaproponować nie tylko określoną cenę, ale i zamienną nieruchomość.

Zapłaci inwestor

Za wywłaszczenie nieruchomość, jak obecnie, właścicielowi będzie przysługiwało odszkodowanie. Zostanie ustalane w decyzji zintegrowanej dla inwestycji klasy II I III albo w odrębnej decyzji odszkodowawczej (dla kasy I). Obowiązek jego zapłaty będzie ciążył na inwestorze.

– To dobry pomysł. Powinno być tak, że płaci inwestor. Dziś w zależności od inwestycji robi to wojewoda, gmina lub starostwo – uważa mec. Dąbrowski.

etap legislacyjny: konsultacje publiczne