Pierwsza praca „Akt dziewczęcy” Katarzyny Kobro, przedstawiająca 12-letnią córkę artystki -Nikę Strzemińską, pochodzi z 1948 roku. Kolejne to m.in. dzieła Aliny Szapocznikow,, Marii Pinińskiej-Bereś, Jerzego Beresia, Bronisława Chromego Barbary Zbrożyny, Wandy Czełkowskiej, Barbary Falender, Zuzanny Janin, Krzysztofa M. Bednarskiego, Piotra Bożyka, Ursuli von Rydingsvard. Obrazują różne nurty i tendencje w sztuce współczesnej.
Czytaj więcej
Zbiory Muzeum Narodowego w Warszawie powiększyły się o zabytkową figurę Marii jako Służebnicy w Świątyni. Jest to dar badacza i kolekcjonera Erika Bijzeta.
- Zaznaczyliśmy odejście artystów od rzeźby figuralnej w stronę form eksperymentalnych, takich jak instalacja i environment. Ale tradycja rzeźby figuralnej wciąż trwa - chociaż figura przestała być jedynym synonimem rzeźby, wciąż stanowi bardzo ważny temat dla rzeźbiarzy. – mówi kuratorka ekspozycji Agata Małodobry.
Najbardziej rewolucyjną cechą współczesnej rzeźby jest to, że przestała być jedynie kompozycją samą w sobie, a zaistniała w obustronnej relacji z przestrzenią: jest przez nią kształtowana i oddziałuje na nią. Artyści nie stronią także od eksperymentów i chętnie stosują nowe materiały.
W 12 salach na drugim piętrze, na powierzchni 3000 metrów kwadratowych Galerii, można oglądać 600 dzieł sztuki od przełomu XIX i XX wieku po współczesność
Wystawa stanowi część ekspozycji stałej „XX+XXI. Galeria Sztuki Polskiej” w Gmachu Głównym MNK, prezentującej kierunki i tendencje w sztuce polskiej ostatnich 120 lat. Ten największy projekt wystawienniczy i inwestycyjny Muzeum Narodowe w Krakowie zrealizowało w większości w 2021 roku. W sumie w 12 salach na drugim piętrze, na powierzchni 3000 metrów kwadratowych Galerii, można oglądać 600 dzieł sztuki od przełomu XIX i XX wieku po współczesność. Malarstwo, grafikę, ceramikę, rzeźbę i formy przestrzenne. Najnowsza sala zamyka tę prezentację.
