Wystawa „Klasycy polscy po 1945 roku”

Na pokazie „Klasycy polscy po 1945 roku” wystawiono prace m.in. Tadeusza Kantora Marii Jaremy, Andrzeja Wróblewskiego, Jerzego Tchórzewskiego, Teresy Pągowskiej, Jana Lebensteina, Tadeusza Brzozowskiego, Romana Opałki, Stefana Gierowskiego Jest to reprezentatywny przegląd sztuki polskiej awangardy, dający zarazem wyobrażenie o obecnej rynkowej wartości ich dzieł.

Najwięcej emocji wzbudza „Detal 3 065 461 - 3 083 581" z cyklu "1965/1 - ?", 1965 roku, a więc z pierwszego roku, gdy artysta zaczął malować obrazy liczone na płótnie, wyceniony na 1,6 mln zł (estymacja 2,3 – 3 mln zł).  Idea  obrazów liczonych zrodziła się przypadkowo. W 1965 roku Roman Opałka czekał na  rzeźbiarkę Halszkę Piekarczyk, w kawiarni w warszawskim hotelu Bristol. Kobieta spóźniała się, więc  dla zabicia czasu artysta zaczął zapisywać na serwetce kolejne ciągi cyfr. Taki był początek decyzji Opałki, która stała się jego programem na całe życie. Po latach wspominał: „Miałem już trzydzieści trzy lata i dojrzały stosunek do swojego życia. Pomyślałem, że to wszystko nie ma sensu. Byłem na skraju samobójstwa. Ten program mnie uratował”.  Odtąd wytrwale malował kolejne cyfry na płótnie – od czarnych do coraz bledszych na białym tle.