Jedna z najbardziej oryginalnych współczesnych polskich artystek, której odkrycie na początku 2000 roku było bardzo głośne, od kilku lat pozostaje nieco w cieniu uwagi krytyki, mimo że nie przestała tworzyć. Wystawa w CSW odświeża pamięć o niej, pokazując szeroki wybór jej prac od przełomu lat 80/90 do najnowszych.
Zdobyła międzynarodowe uznanie uczestnicząc w Biennale w Berlinie i w Sydney oraz wystawiając w europejskich galeriach i w Nowym Jorku. Tworzy papierowe obiekty, przypominające często makiety miast, wnętrza mieszkań z modułowymi meblami, dywany lub obrusy. Nieustannie krąży wokół tematów zamieszkiwania, życia w wielkiej metropolii, poszukiwania swojego miejsca w świecie. Poruszając się na granicy sztuki i życia, tropi codzienność i łączy osobiste doświadczenia ze zbiorowymi, bo w jej na pozór abstrakcyjnych pracach wpisują się także polityczno-społeczne zmiany, od życia w peerelowskich blokowiskach do prywatności we własnym domu.