Zgodnie z art. 133 par. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Przy czym w przypadku dzieci pełnoletnich, rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych, jeżeli są one połączone z nadmiernym uszczerbkiem dla rodzica lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się. Natomiast art. 138 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przewiduje, że w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.
Powołując się na te przepisy Jarosław G. wniósł do sądu pozew o ustalenie, że wygasł jego obowiązek alimentacyjny wobec syna Karola G. (imiona fikcyjne).
Mężczyzna pracował wcześniej jako ślusarz i spawacz. Obecnie nie ma stałej pracy i utrzymuje się z zajęć dorywczych przez co nie stać go na utrzymanie dorosłego syna.
Z kolei jego syn ukończył szkołę policealną, ale nie zdał egzaminu dyplomowego, potwierdzającego jego kwalifikacje do wykonywania zawodu technik informatyk. Wcześniej miał wiele trudności z ukończeniem licem, m.in. czterokrotnie bez efektu podchodził do egzaminu maturalnego, a w tym roku zamierza zdawać po raz piąty.
Karol G. dotychczas nie pracował, gdyż jego zdaniem nie było takiej potrzeby. Utrzymywała go matka, pracująca jako księgowa. Ona z kolei stała na stanowisku, że jej syn nie powinien podejmować pracy zarobkowej, ponieważ nie będzie mógł wówczas przygotować się do poprawy matury oraz końcowego egzaminu w szkole policealnej.
