Reklama

Jan Maciejewski: Nieodzowność chrystianizmu

Uczestnicy balu są coraz bardziej zmęczeni. Serwowane dania znudziły się i obrzydły ich podniebieniom. Muzyka już nie ta, co na początku, bo i orkiestra jakby się przerzedziła i z lekka fałszuje. Może byśmy już poszli do domu? Posmarowali chleb masłem, puścili muzykę z płyty. Ucztowali, ale po cichu – w szlafroku i ze słuchawkami na uszach. Żeby na wszelki wypadek nikomu nie przeszkadzać. Niech to będzie wreszcie bal na miarę naszych kurczących się możliwości.

Publikacja: 04.06.2021 18:00

Foto: Fotorzepa/ Robert Gardziński

Jan Maciejewski

Reklama

Ten i kilka podobnych obrazów stają mi przed oczami za każdym razem, kiedy słyszę frazę „koniec chrześcijańskiego świata". Chrystianizm był i się zmył – mówią od pewnego czasu chrześcijańscy publicyści i myśliciele. Najpierw z żalem, chwilę później ze stoicką akceptacją dla praw rządzących światem i historią, a ostatnio nawet z radością oraz ulgą. Ta ostatnia tonacja zabrzmiała zaledwie kilka tygodni temu w wykładzie, jaki w Rzymie, na Uniwersytecie Angelicum, wygłosiła francuska filozof Chantal Delsol. Chrześcijaństwo im bardziej będzie niewidzialne, publicznie dyskretne, tym lepiej – stwierdziła katolicka myślicielka. Mówiła w tonie niby dobrze znanym, ale – może ze względu na miejsce, w którym padły te słowa, i rangę osoby, która je wygłosiła – szokującym. Oto z samej sceny, centrum balowej sali, Wiecznego Miasta, odzywa się wezwanie do resztek ucztujących: rozejść się. Czas zamknąć bankiet publicznej obecności chrześcijaństwa. Przenieść się do zacisza swoich serc i mieszkań.

Już za 19 zł miesięcznie przez rok

Jak zmienia się świat i Polska. Jak wygląda nowa rzeczywistość polityczna po wyborach prezydenckich. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.

Czytaj, to co ważne.

Subskrybuj teraz! Zaloguj się

Reklama