Ile kosztuje rozstanie

Sporo może kosztować korzystanie z pomocy adwokata czy radcy prawnego. Jeśli sąd w całości uwzględni żądania zawarte w pozwie, przyzna zwrot wszystkich tych wydatków.

Od pozwu o rozwód i separację obowiązuje jednakowa opłata sądowa stała: 600 zł. Tyle samo płaci małżonek wnoszący apelację od niesatysfakcjonującego go wyroku. Jednakże nie są to jedyne koszty sądowe obciążające rozstających się małżonków.

[srodtytul]Ile za alimenty i podział majątku[/srodtytul]

W razie zasądzenia alimentów od jednego z małżonków w wyroku orzekającym rozwód albo separację małżonek obciążony alimentami na rzecz byłej żony czy męża musi jeszcze wnieść opłatę od zasądzonych alimentów wynoszącą 5 proc. przyznanej kwoty. Z dochodzeniem alimentów na dzieci nie wiążą się żadne opłaty.

Jeśli sąd orzeknie eksmisję jednego z małżonków, konieczne będzie wniesienie dodatkowo opłaty w wysokości 200 zł. Jeżeli natomiast w wyroku rozwodowym albo orzekającym separację sąd przeprowadzi podział majątku wspólnego, trzeba wnieść opłatę taką jak od wniosku o ten podział, tj. 1000 zł. Jeżeli jednak wniosek zawiera zgodny projekt podziału majątku, opłata stała wynosi 300 zł.

Opłatę sądową trzeba wnieść w ciągu siedmiu dni, bo inaczej sąd zwróci pozew czy wniosek. Trzeba też pamiętać o kosztach ewentualnych opinii, np. opinii rzeczoznawców majątkowych dotyczących wartości domu jednorodzinnego wchodzącego w skład majątku dorobkowego, która okaże się konieczna, jeśli w kwestii wyceny nie ma zgody między małżonkami.

[ramka][b]Uwaga![/b]

Jeśli opłata sądowa nie zostanie wniesiona w ciągu siedmiu dni, sąd zwróci pozew lub wniosek[/ramka]

[srodtytul]Kto będzie zwolniony z kosztów[/srodtytul]

Przepisy pozwalają na skorzystanie z tzw. prawa ubogich, czyli ze zwolnienia z kosztów sądowych. Może się go domagać osoba, która złoży oświadczenie, że nie jest w stanie ponieść tych opłat bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

W oświadczeniu takim trzeba podać dokładne dane o stanie rodzinnym, majątku, dochodach. Obowiązuje urzędowy wzór oświadczenia, który można otrzymać w sądzie.

[ramka][b]Przykład[/b]

Mąż wstępujący o rozwód utrzymuje się z renty wnoszącej miesięcznie 1100 zł. Choruje i musi przeznaczać poważne kwoty na lekarstwa. Nie ma żadnych zasobów, z których mógłby uzupełniać swe niskie dochody. Może więc liczyć na zwolnienie z kosztów.[/ramka]

[ramka][b]Przykład[/b]

Żona wnosząca sprawę o rozwód zarabia wprawdzie netto 2200 zł miesięcznie. Ma jednak na utrzymaniu troje dzieci. Mąż, który opuścił rodzinę, nie łoży na dzieci. Odszedł do innej kobiety, z którą ma dziecko pozamałżeńskie. Taka osoba również ma szanse na zwolnienie z kosztów.

Sąd może zażądać od ubiegającego się o zwolnienie z kosztów sadowych złożenia przyrzeczenia, że oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach jest prawdziwe i rzetelne. Za uzyskanie zwolnienia na podstawie świadomego podania przez ubiegającego się o zwolnienie nieprawdziwych okoliczności grozi grzywna do 1 tys. zł.

Niezależnie od tego trzeba uiścić wszystkie opłaty i pokryć wydatki. W razie świadomego podania we wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych nieprawdziwych okoliczności o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania sąd nie tylko odrzuci taki wniosek, ale wymierzy grzywnę 2 tys. zł.[/ramka]

[srodtytul]Ile kosztuje mecenas[/srodtytul]

Niezależnie od tego, czy ubiegaliśmy się o zwolnienie od kosztów sądowych i czy je otrzymaliśmy, możemy się zwrócić do sądu o przyznanie adwokata z urzędu. Taki wniosek adresuje się do sądu, który ma rozpoznać sprawę o rozwód czy separację.

Przyznanie adwokata czy radcy z urzędu zależy od oceny sądu. Ma on zasadniczo taki obowiązek, jeśli uzna, że udział adwokata albo radcy prawnego w sprawie jest potrzebny. Również w tym wypadku trzeba wykazać, że bez uszczerbku utrzymania swojego lub rodziny nie można pomieść kosztów opłacenia takiej fachowej pomocy.

Pomoc adwokata czy radcy prawnego kosztuje. Zwykle wysokość jego wynagrodzenia jest kwestią umowy między nim a klientem. Adwokaci uzależniają wysokość wynagrodzenia od przewidywanego nakładu pracy w danej instancji.

[srodtytul]Zwrot kosztów dla wygrywającego[/srodtytul]

Jeśli sąd uwzględni żądanie rozwodu czy separacji, możemy liczyć na zwrot poniesionych wydatków od byłego męża czy żony. Jeśli sąd je w całości oddali, to wnoszący o rozwód czy separację musi na żądanie zwrócić koszty sądowe poniesione przez drugą stronę.

Obejmują one przede wszystkim opłaty sądowe, wynagrodzenie i wydatki adwokata czy radcy prawnego (np. na dojazdy do sądu w innej miejscowości), zwrot należności świadków i biegłych. Zasadniczo małżonkowi wygrywającemu należy się tytułem zwrotu kosztów wynagrodzenia fachowego pełnomocnika kwota ustalona w umowie z nim.

Jednak zwrot ten nie może być wyższy niż wynagrodzenie wynikające z obowiązującej oficjalnej taksy za czynności adwokatów i radców prawnych.

Podstawą do ustalenia tego zwrotu są stawki minimalne, które w przypadku rozwodu wynoszą 360 zł i mogą być przez sąd przyznane adwokatowi z urzędu z uwzględnieniem nakładu pracy, a także charakteru sprawy i wkładu pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy. Ta opłata nie może być wyższa niż sześciokrotność stawki minimalnej.

Możliwe jest jednak wzajemne zniesienie kosztów albo nakazanie pozwanemu mężowi czy pozwanej żonie zwrotu tylko części kosztów, jeśli żądania małżonka wnoszącego pozew nie zostały w całości uwzględnione, np. sąd orzekł rozwód, ale z winy obu stron, a nie z wyłącznej winy pozwanego.

W uzasadnionych wypadkach sąd może zasądzić od przegrywającego małżonka tylko część kosztów albo w ogóle go nimi nie obciążać.

Trzeba zaznaczyć, że jeśli zwolniony z kosztów sądowych przegra sprawę, musi zwrócić koszty stronie przeciwnej. Zwolnienie z kosztów nie zwalnia bowiem z tego obowiązku.

[ramka][b]Z orzeczeń sądowych[/b]

-W sprawie o rozwód strona powodowa (wszczynający sprawę) zwraca stronie pozwanej całe koszty procesu, jeśli żadne z jej zasadniczych żądań (co do rozwodu i co do winy) nie zostało przez sąd uwzględnione. Natomiast strona pozwana ponosi koszty procesu wówczas, gdy żądania strony powodowej (co do rozwodu i co do winy) zostały w całości uwzględnione.

Obciążenie przez sąd strony uznanej za wyłącznie winną rozkładu pożycia małżeńskiego tymi kosztami jest najczęściej spotykaną formą orzeczenia o kosztach w sprawie o rozwód z orzekaniem o winie, ponieważ wtedy najczęściej istnieją podstawy do przyjęcia, że ten z małżonków, który zostaje uznany za wyłącznie winnego rozkładu, przegrywa cały proces [b](postanowienie SA w Warszawie z 18 lipca 1996 r., sygn. I ACz 812/96) [/b][/ramka]