Jeśli ani bliscy, ani gmina nie zdołają zapewnić seniorowi opieki w domu, można starać się o pobyt w domu pomocy społecznej. Taka placówka zapewnia zamieszkanie, wyżywienie, odzież i obuwie oraz utrzymanie czystości. Świadczy też usługi opiekuńcze polegające na udzielaniu pomocy w podstawowych czynnościach życiowych, pielęgnacji oraz niezbędnej pomocy w załatwianiu spraw osobistych. DPS umożliwia także podopiecznemu udział w terapii zajęciowej podnoszącej sprawność oraz pomaga zaspokoić potrzeby religijne i kulturalne.
Prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej przysługuje osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, która nie może samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu i nie można jej zapewnić usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania.
W zależności od wskazań osoba niesamodzielna może być umieszczona w określonym typie DPS, np. dla osób w podeszłym wieku czy dla przewlekle chorych. Osoba ta powinna trafić do DPS położonego najbliżej miejsca zamieszkania.
Wniosek o skierowanie jest składany przez wymagającego opieki lub jego przedstawiciela ustawowego w ośrodku pomocy społecznej właściwym ze względu na miejsce zamieszkania.
Starając się o pobyt w placówce, trzeba udowodnić swoje dochody. Do wniosku trzeba więc dołączyć np. decyzję o przyznaniu zasiłku stałego oraz pisemną zgodę na ponoszenie opłaty za pobyt w domu. Należy ponadto złożyć decyzję organu emerytalno-rentowego ustalającą wysokość emerytury lub renty, jeżeli taką wydano, a także pisemną zgodę na ponoszenie opłaty i na jej potrącanie przez właściwy organ emerytalno-rentowy ze świadczenia emerytalnego bądź rentowego.
