Bali Safari Park: obiad z lwami i głaskanie białych tygrysów

Safari kojarzy się raczej z wyprawami do Afryki. Jednak w Azji, też można się na nie udać. Na przykład do Indonezji. Na Jawie, niedaleko Dżakarty, w miejscowości Puncak koło Bogor, po parku safari jeździ się własnym autem, do którego głowy wkładają m.in. zebry szukające sprzedawanych przy wjeździe marchewek. Słonie, a właściwie słoniątka oblewają z radością gości wodą. Antylopy potrafią położyć się na jezdni blokując przejazd, puma bacznie obserwuje nas z bezpiecznej odległości, małpy jak zawsze są namolne, a przy wjeździe na teren lwów zamykamy szyby w aucie. Po przejeździe przez park można pojeździć na słoniu czy wielbłądzie.

Jednak właściciel parku safari na Jawie postanowił też dostarczyć dodatkowej rozrywki turystom na jednej z najbardziej turystycznych z 17 tys. wysp Indonezji. Chodzi oczywiście o Bali. Ale wiadomo, na Bali wszystko musi być lepsze, większe, okazalsze i jeszcze bardziej atrakcyjne. W przypadku Bali Safari&Marine Park to się Indonezyjczykom niewątpliwie udało.

Król(LEW)ska restauracja

Tak, jak zwykle wszystkie drogi prowadzą do Rzymu, to w balijskim parku safari prowadzą do głównej restauracji (choć tych na kilkunastu hektarach jest całkiem sporo). Jednak ta jedna jest naprawdę wyjątkowa. I nie dlatego, że spotykam się tam z moją przewodniczką Astrid. Również nie dlatego, że ściany są z czystego, przezroczystego szkła.

Gdy siadam przy stole, w odległości ok. 15 metrów ode mnie spaceruje majestatycznie dorosła lwica bacznie obserwowana przez samca alfa w jej stadzie. On jednak próbuje znieść padający akurat deszcz. Dzieli nas tylko szyba.

– Spokojnie, jest ognioodporna i kuloodporna, więc na pewno także lwoodporna – uspokaja mnie kelner widząc zdziwienie. Mój balijski przewodnik, Alex, przekonuje, że lwy najbardziej lubią podglądać ludzi w... toalecie. Nie wierzę mu, ale z okolic WC co chwilę dobiega jakiś pisk. Nie dziwne... Astrid twierdzi jednak, że wszystko jest w stu procentach bezpieczne.

Mnie najbardziej podoba się siedzący za szybą z rzędem butelek z alkoholami inny samiec lwa. Uważnie obserwuje barmana przy przygotowaniu każdego z drinków. A wizyta w restauracji dobrze robi przed wycieczką autobusem przez park. Jednak, jak się okazuje, tę wycieczkę w ogóle najlepiej odbyć na końcu zwiedzania parku...

Być jak Nel. Z Luną

Gdy Astrid dowiedziała się, że uwielbiam białe tygrysy, zmieniła nasz plan wycieczki. Powód? Okazało się, że w parku urodziło się białe tygrysiątko, jedno z nielicznych urodzonych właśnie w niewoli. Mała (sic!) Luna chętnie pozowała do zdjęć. Najchętniej zresztą śpiąc. Obok na to ośmiomiesięczne (w styczniu) maleństwo, ważące dobrych kilkadziesiąt kilogramów, czujnie – oczywiście przez szybę – zerkali rodzice.

Jak się okazało 2010 r. to prawdziwy baby boom dla Bali Safari Park. Urodziło się tam m.in. także wielbłądziątko i słoniątko. – Zawsze chciałam pojeździć na słoniu, na wielbłądzie próbowałam w Tunezji – przypomniało mi się. Okazało się, że i to nie jest problemem. Za chwilę przede mną stanęła YeYen i jej „kierowca". A mi nie pozostało nic innego jak wsiąść na grzbiet dwutonowej słonicy.

Warto dodać, że „tylko" dwutonowej. Na Bali bowiem zobaczyć można słonie pochodzące z Sumatry, bardzo różniące się od tych afrykańskich, znanych choćby z „W pustyni i w puszczy". Ważą mniej, mają mniejsze uszy, a także inną liczbę „palców". No i wyjątkowo chętnie pływają, a nawet nurkują. Wszystkiego o nich można dowiedzieć się podczas popołudniowego show w parku.

Po jedenaste – klątwa za zdradę

Że zdrada jest czynem, który ciężko wybaczyć przekonało się już wiele pokoleń. Ale w legendzie Agung Bali widać to dobitnie. Nie tylko pointa jest jednak ważna w spektaklu, który odbywa się w specjalnie przygotowanym teatrze.

Performance Bali Aguni inspirowany jest legendą z XII w. o królu Sri Jaya Pangus, który poślubił chińską księżniczkę Ching Wie. Żyli sielsko, anielsko, ale przez długi czas nie mogli mieć dzieci. Dlatego król postanowił opuścić żonę i udać się w daleką podróż, by „odnaleźć siebie" (czasem myślę, że Julia Robert właśnie po obejrzeniu tego spektaklu użyła tego stwierdzenia w „Jedz, módl się i kochaj", jej filmie kręconym notabene na Bali). Podczas sztormu król trafił na magiczną wyspę, do świata czarów, gdzie zobaczył piękną Dewi Danu, boginię wody, panią jeziora Batur. Został z nią w świecie fantazji. Królowa postanowiła go odnaleźć, a gdy trafiła do świata magii, dowiedziała się, że król i Dewi Danu pobrali się i mają dziecko. Jednak bogini czarów Dewi Danu zobaczyła, iż jej mąż i królowa mają na dłoniach identyczne symbole małżeńskie. Wściekła i zazdrosna wezwała smoki i duchy, a w ramach zemsty zamieniła królewską parę w kamienne posągi, które ponoć do dziś strzegą wyspy.