Słodycz hemoglobiny

Blada twarz, białka przekrwione, usta we krwi. To nie Halloween. Na wampiry charakteryzują się aktorzy, wokaliści i małolaty.

Publikacja: 24.06.2010 01:18

Słodycz hemoglobiny

Foto: ROL

„Miód jest słodszy od krwi”, tak w 1928 roku Salvadore Dali zatytułował swe pierwsze dzieło uważane za surrealistyczne. Jakby chciał sprowokować wampiry, które już wtedy błąkały się po literaturze i atakowały srebrny ekran. Jednym z pierwszych horrorów w historii kina był „Nosferatu – symfonia grozy” Murnaua z 1922 roku.

To było preludium upiornej fascynacji, obecnie obserwujemy jej apogeum. Amok rozpętały zekranizowana saga Stephenie Meyer „Zmierzch” oraz popularne seriale „Pod osłoną nocy”, „Czysta krew”, „Dzienniki wampirów”. Są też zmory kultowe: nieśmiertelny truposz hrabia Drakula, stworzony przez irlandzkiego pisarza Brama Stokerera pod koniec XIX wieku, i jego liczne ekranowe wcielenia. Bestia doczekała się córki (w 1936 roku) i syna (w 1943 roku). Był też Nosferatu wampir, bohater filmów Murnaua i Herzoga; „Królowa Potępionych” i „Istota Doskonała” oraz wiele innych stworów łączących element ludzki z nadprzyrodzonym: czarownice, zombie, wiedźmy i wiedźminy, strzygi, lokisy, wilczyce. Wszystkie te zjawy przewinęły się przez ekran w konwencji grozy na serio bądź horroru przeskalowanego, groteskowego. Ostatnio doszlusowały do nich „Wilkołak” w remake’u obrazu sprzed 60 lat oraz blada familia Makarewiczów z komedii grozy „Kołysanka” (to u nas). Do kin właśnie wchodzi trzecia część wampirycznej sagi pt. „Zaćmienie”.

To nie koniec makabrycznej serii. Brad Pitt szykuje horror o młodym Drakuli, a jesienią ruszą prace nad filmem „Dark Shadows”, kolejną po „Alicji w krainie czarów” produkcją Tima Burtona. W patriarchę wampirycznej familii wcieli się Johnny Deep. Aktor ma nie tylko warunki fizyczne do kreowania tej postaci – także jest przygotowany teoretycznie. W swym londyńskim domu ma pokój na wzór krypty wampirów, wypełniony upiornymi gadżetami: peleryny, sztuczne szczęki, maski. Mania pięknego Jasia trwa od dzieciństwa, kiedy oglądał w tv serial „Dark Shadows”…

[srodtytul]Wampir bez zębów[/srodtytul]

Po horror chętnie sięgają twórcy musicali (np. „Taniec wampirów” w warszawskiej Romie), zespoły rockowe, a nawet wokaliści popowi. Lady GaGa, obecnie gwiazdka sceny muzycznej, w tym roku triumfatorka Grammy, kreuje się na sexy wampirzycę. 23-letnia piosenkarka paradowała po Londynie ze sztuczną szczęką imitującą wampirze kły; na przedramieniu wytatuowała sobie napis „little monster”, a na okładce najnowszej płyty „The Fame Monster” zaprezentowała się w czarnej peruce i spływającym czarnym makijażem wokół oka.

Za ciosem poszły tańsze sieci. Na przykład TopShop oferuje linię Horror Girl, w czerniach i szarościach, z domieszką ciemnych czerwieni oraz deseniami w zacieki.

[srodtytul]Strachy na wybiegu[/srodtytul]

Dwa lata temu w nowojorskim Fashion Institute of Technology hitem okazała się wystawa „Gothic: Dark Glamour”. Wśród kreacji honorowe miejsce zajęły dzieła Alexandra McQueena. Jedną z kolekcji poświęcił własnemu antenatowi, skazanemu na śmierć za… czarnoksięstwo. Inspiracją innych strojów były obłęd i cierpienie. Dziś, po jego samobójstwie, należałoby uznać te wizje za prorocze.

Godną konkurentką McQueena na wystawie okazała się Vivienne Westwood, czołowa twórczyni punkstylu. Wypada dodać, że kuratorka pokazu odkryła pokrewieństwo między modą a wampirami: obydwa zjawiska są naznaczone śmiercią, jednocześnie nieśmiertelne. Moda jest efemerydą, lecz spija krew naiwnych fashionistek. Jak upiór.

Pierwsza subkultura lansująca horror i szok to był punk. Pod koniec lat 70. wyznawcy tego ruchu wykreowali charakterystyczny makijaż: blada cera, teatralne cienie dookoła oczu, wargi karminowe, fioletowe lub czarne. Dwadzieścia lat potem w Japonii narodził się styl gothlic lolita, w skrócie gothloli. Słodycz połączona z makabrą; czerń plus znamienne akcesoria: krzyże, nietoperze, trumny, pajęczyny, trupie czaszki. Dekadę później „gotki” (termin spolszczony) pojawiły się w USA i Europie. Z krzyżówki stylu gothic z punkiem wyrodził się trend mieszany. Obowiązują w nim skóry, łańcuchy, ćwieki, piercing oraz tatuaże z zabójczymi motywami. Kolejne, jeszcze mocniejsze wydanie tej mrocznej tendencji – to horror gothic wampir lolita. Ważna jest roztaczana aura niesamowitości. Młode pokolenia Drakuli mają wzrok nieobecny, powolne, jak we śnie ruchy; myśli błądzące w zaświatach i głos grobowo niski.

Rzecz jasna do nas też dotarła ta subkultura. Fanów zaprasza Klub Goci i Wampiry. Tam można znaleźć informacje, teorię oraz… drzewo genealogiczne Dzieci Mroku i grafomańskie wierszydła na ten temat.

[srodtytul]Sok zamiast posoki[/srodtytul]

Wampiry nie mogą wyglądać jak ze sztancy. Toteż do wyboru mamy kilka rodzajów truposzy. Jest więc upiór z zamierzchłej przeszłości, w wypłowiałych, spleśniałych kostiumach sprzed wieków. Twarz, ręce, włosy pokrywa kurz, jak przystało na istotę długo spoczywającą w krypcie. Jest wampir półżywy, poruszający się sztywno, jak zombie. U takiego typa dobrze są widziane blizny i rany, a na brodzie ślady po wypitej krwi. Gotyckie strzygi noszą długie czarne płaszcze, lateksowe lub skórzane spodnie, ciężkie boty, seksowne grobowe damy zakładają gorsety, koronki i woalki. Są jeszcze wampiry codzienne, ubrane na maksi czarno, lecz bez ekstrawagancji.

Inny poradnik dla amatorów mroku podaje informacje dotyczące makijażu. Bladość oraz oczy grubo obwiezione czernią, tu i ówdzie rozmazaną – to standard. Czasem źrenice białe jak u ślepca. Natomiast w kwestii ust są warianty: niewidoczne, przypudrowane na biało; czarne bądź karminowe. Dla efektu śmiertelnego zmęczenia kości policzkowe można podkreślić szarością. Szczytem wyrafinowania są krwawe kleksy ściekające z warg. Z czego je zrobić? Z… kukurydzianego syropu z domieszką jadalnego barwnika. Tanie i bezpieczne. Buraki za ciemne, keczup za jasny i za szybko spływa.

Na koniec sprawa włosów: obowiązują krucze. Jeśli nie własne ani nie farbowane, to ukryte pod czarną peruką. Mogą być siwe pasma lub puder udający kurz.

Kreacje jak zza grobu oferują wyspecjalizowane sklepy oraz niezawodne Allegro. W sieci znalazłam torebkę imitującą zabryzgany krwią tasak. Urocze! Tylko 79 zł.

Cmentarny styl włada duszami nasto- i dwudziestolatków. Dzieciaki mogą się przebierać za strzygi bez ryzyka śmieszności. Bo one jeszcze mają prawo wierzyć w bajki. Jeden z portali serio sugerował, że starszym (tzn. w wieku studenckim) fanom makabry przystaje wyrażanie prowampirycznych sympatii dyskretnie, jedynie w postaci ciemnego stroju. Trzydziestolatkom już nie przystoi.

„Miód jest słodszy od krwi”, tak w 1928 roku Salvadore Dali zatytułował swe pierwsze dzieło uważane za surrealistyczne. Jakby chciał sprowokować wampiry, które już wtedy błąkały się po literaturze i atakowały srebrny ekran. Jednym z pierwszych horrorów w historii kina był „Nosferatu – symfonia grozy” Murnaua z 1922 roku.

To było preludium upiornej fascynacji, obecnie obserwujemy jej apogeum. Amok rozpętały zekranizowana saga Stephenie Meyer „Zmierzch” oraz popularne seriale „Pod osłoną nocy”, „Czysta krew”, „Dzienniki wampirów”. Są też zmory kultowe: nieśmiertelny truposz hrabia Drakula, stworzony przez irlandzkiego pisarza Brama Stokerera pod koniec XIX wieku, i jego liczne ekranowe wcielenia. Bestia doczekała się córki (w 1936 roku) i syna (w 1943 roku). Był też Nosferatu wampir, bohater filmów Murnaua i Herzoga; „Królowa Potępionych” i „Istota Doskonała” oraz wiele innych stworów łączących element ludzki z nadprzyrodzonym: czarownice, zombie, wiedźmy i wiedźminy, strzygi, lokisy, wilczyce. Wszystkie te zjawy przewinęły się przez ekran w konwencji grozy na serio bądź horroru przeskalowanego, groteskowego. Ostatnio doszlusowały do nich „Wilkołak” w remake’u obrazu sprzed 60 lat oraz blada familia Makarewiczów z komedii grozy „Kołysanka” (to u nas). Do kin właśnie wchodzi trzecia część wampirycznej sagi pt. „Zaćmienie”.

Kultura
Podcast „Komisja Kultury”: Muzeum otwarte - muzeum zamknięte, czyli trudne życie MSN
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Kultura
Program kulturalny polskiej prezydencji w Radzie UE 2025
Kultura
Arcydzieła z muzeum w Kijowie po raz pierwszy w Polsce
Kultura
Podcast „Komisja Kultury”: Seriale roku, rok seriali
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Kultura
Laury dla laureatek Nobla