Dodatkowe barwy stepu

R.U.T.A.,

Na Uschod

,

Karrot Kommando

Sama decyzja o nagrywaniu drugiej płyty projektu była ryzykowna. Bo najważniejszy w tym wszystkim miał się przecież okazać pomysł na to, by chłopskie pieśni niedoli zagrać punkowo, za to za pomocą ludowego instrumentarium. By skrupulatnie, godzinami wyszukiwane w archiwach teksty wykrzyczeć abnegacko i spontanicznie.

Jak więc radzi sobie „Na Uschod" bez elementu zaskoczenia, tej siły pierwszego uderzenia „Gore"? Lepiej niż kiedykolwiek, a wszystko dzięki zwiększeniu ilości muzyki w muzyce. Wpisane w punk rocka półtora- czy dwuminutowe numery zastąpiły kompozycje sięgające czterech bądź nawet pięciu  minut, co pozwala popisać się instrumentalistom zgarniętym z najlepszych folkowych grup, zbudować dramaturgię, zmienić nastrój, zbilansować gniew z lamentem.

Wspaniałym nabytkiem okazała się Nasta Niakrasava, wyjątkowa, nagradzana na festiwalu Nowa Tradycja wokalistka. Jako Apostazja Nahajkowiczówna wreszcie ma okazję poszaleć, pokazać wiele twarzy, a R.U.T.A. osiąga tym samym poziom śpiewu, o którym wcześniej mogła jedynie pomarzyć. W końcu tradycyjne teksty, tym razem dotyczącego tego, jak nasi panowie poczynali sobie z chłopstwem na wschodnich rubieżach, są mniej kanciaste, przez co lepiej brzmią i łatwiej można je przyswoić.  Spora w tym zapewne zasługa Jacka Podsiadły, który nie tylko opatrzył „Na Uschod" potężnym esejem, ale także przetłumaczył większość pieśni.

Co ważne, nie prysła przy tym dawna moc. Bębny brzmią pełniej i intensywniej, swoje robią bas i kąśliwe dęciaki, świat buzdyganów, barabanów, suk oraz fideli nabrał dodatkowych barw, odcieni. Pewna siebie R.U.T.A. pozwala sobie na eksperymenty: „Mama – Anarchija" to świetny, melodyjny kawałek ironicznego, sowieckiego punka dobrze łączący całość ze współczesnością.