Raport zostanie przedstawiony 6 czerwca na II Kongresie Innowacyjnej Gospodarki w Centrum Nauki Kopernik w Warszawie.

W trakcie prac nad raportem analizowaliśmy polskie mocne i słabe strony, które mogą pomagać w tworzeniu innowacji lub je zabijać. Wnioski są zaskakujące. Na przykład okazało się, że Polska jest krajem, który specjalizuje się w tworzeniu strategii. Powstało ich w ciągu 20 lat ok. 500 na szczeblu rządowym i tysiące na szczeblach lokalnych.

A tymczasem historia pokazuje, że jedyne dwa zwycięskie powstania w historii walki Polski o niepodległość, które zakończyły się sukcesem, to dwa powstania wielkopolskie, w latach 1806 i 1918 – 1919. Oba wybuchły oddolnie, bez planu, bez formalnego dowództwa, bez strategii.

Te nasze historyczne predyspozycje do zaplanowanych porażek i nieplanowanych sukcesów widać w dzisiejszym życiu społecznym. Polacy są narodem, który bardzo słabo angażuje się w formalne formy działalności społecznej, na przykład w prace organizacji pozarządowych. Ale jesteśmy jednym z bardziej aktywnych narodów w nieformalnej, niezorganizowanej współpracy w Internecie, o czym świadczy bardzo duża liczba polskich haseł w Wikipedii.

Ponieważ w XXI w. coraz większego znaczenia dla innowacji nabiera zdolność do nieformalnej współpracy w ramach dynamicznie tworzonych sieci lub projektów, powinniśmy wykorzystać tę narodową cechę. Nasz raport formułuje w tym zakresie bardzo konkretne rekomendacje.

Inna nasza narodowa cecha została dobrze wypunktowana w jednej z lepszych polskich książek, jakie czytałem ostatnio, czyli w „Świecie za pięć lat" Marcina Brixena. Autor prowadzi też blog, w którym codziennie opisuje przygody rodziny Hiobowskich, bohaterów tej książki.

W trakcie jednej z przygód rodzinka odwiedza potężne muzeum klęsk polskich. Po wyjściu z tego muzeum można zajść na chwilę do małej drewnianej szopy stojącej obok, tam są przedstawione nieliczne polskie sukcesy.

Tymczasem Polacy są narodem, który wydał wielu wspaniałych ludzi, a niektórzy z nich zmienili bieg świata i dokonali rzeczy wielkich. Warto o tym przypominać, szczególnie młodemu pokoleniu, bo to buduje w nim przekonanie, że samo może dokonać rzeczy wielkich i odnieść sukces.

W naszym raporcie pokazujemy sukcesy z historii i obecne, które są dziełem Polaków, oraz jak wykorzystać je, żeby zbudować silną polską gospodarkę opartą na wiedzy i innowacjach.

Innym przykładem ciągłego narzekania jest obszar bizuki, czyli styku BIZnesu i naUKI. Co chwila słyszymy, że uczelnie i biznes nie współpracują ze sobą, że mówią innymi językami, że praca dla biznesu jest traktowana na wielu uczelniach pogardliwie, jako coś wręcz poniżającego.

Ale jednocześnie podczas prac nad raportem odkryliśmy, że w jednej z branż gospodarki bizuka kwitnie, że doszło do zmiany kulturowej i teraz wręcz wypada współpracować z biznesem, a biznes jest z tej współpracy bardzo zadowolony. Warto się zastanowić, jak ten sukces z obszaru bizuki w jednym sektorze polskiej gospodarki rozszerzyć na inne sektory. Mamy w raporcie rekomendacje, które pozwolą to osiągnąć.