Jak atrakcyjnie opowiedzieć o duchownych, których osobowość wyraźnie odbiła się na polskim Kościele? Obiektyw aparatu fotograficznego skierować na młodych, a historię papieża Jana Pawła II i Prymasa Tysiąclecia Stefana Wyszyńskiego opowiedzieć przez detale, z którymi się zetknęli. Przypomnieć ich słowa, którymi komentowali tamten czas.
Rozpisany jest przetarg na wykonanie wystawy stałej Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego, która powstanie pod kopułą Świątyni Opatrzności Bożej na warszawskim Wilanowie. Ekspozycja główna znajdzie się na wysokości ósmego piętra, czyli 26 metrów. Przestrzeń wystawiennicza zajmie około 3 tys. metrów kwadratowych. Aranżacja wystawy będzie kosztowała ok. 25 mln zł. Dodatkowym atutem miejsca będzie taras z widokiem na panoramę Wilanowa i Warszawy.
Celem twórców jest pokazanie życia i działalności Jana Pawła II oraz Stefana Wyszyńskiego na tle historii Polski XX wieku. – Co po nich pozostało? W sensie materialnym niewiele, możemy pokazać ich ubóstwo, ale pozostały po nich liczne materiały filmowe, zdjęcia, zachował się ich głos – będzie to więc muzeum słowa – opisuje Marcin Adamczewski, dyrektor Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego. – Papież i prymas mają zabrać widzów w historyczną podróż. Zaczyna się ona w 1901 r. – roku urodzin Stefana Wyszyńskiego – a kończy w 2005 roku, w którym zmarł Jan Paweł II. Daty te tworzą czasowe ramy dla opowieści o historii Polski, a także Europy.
Trudne czasy spajają relację Wojtyły i Wyszyńskiego opartą na wzajemnym szacunku, zaufaniu i wspólnych celach. Ich współdziałanie przynosi efekt w postaci wolnej Polski.
– W szczególny sposób chcemy dotrzeć do osób młodych w przedziale wiekowym od 14 do 18 lat. Badania przeprowadzone przez Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie pokazują, że grupa ta zna Jana Pawła tylko z lekcji historii. Jeszcze gorzej jest z wiedzą na temat prymasa Wyszyńskiego – opisuje dyrektor Adamczewski. Jego zdaniem celem muzeum będzie umożliwienie młodym ludziom nawiązania więzi z tymi postaciami, podobnej do tej, jaką mają pokolenia ich rodziców i dziadków. Dlatego narracja ma być prowadzona przede wszystkim za pomocą cytatów bohaterów – tekstowych, dźwiękowych i filmowych.