Najważniejsza sportowa impreza czterolecia wygląda dziś zupełnie inaczej niż na przełomie XIX i XX wieku, kiedy projektował ją baron Pierre de Coubertin. To były czasy, gdy krzywo spoglądano na uprawiające sport kobiety, większość uczestników zawodów stanowili reprezentanci gospodarzy, a olimpijczycy dostawali medale za pływanie z przeszkodami, skok w dal na koniu i strzelanie do gołębi, w którym lubował się Ernest Hemingway. Igrzyska w Paryżu (1900), kiedy maratończycy gubili się na trasie w Lasku Bulońskim, przegrały w walce o popularność z Wystawą Światową.
Dziś igrzyska to wielki biznes – widowisko przyciągające miliony widzów, z prawami telewizyjnymi o wartości liczonej w miliardach dolarów. Ale mają też problem, bo ich odbiorca siwieje. – Widzimy, że młodzi przestają się interesować igrzyskami – mówił szef Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOl) Thomas Bach po zawodach w Londynie (2012). Minęły cztery lata i podczas igrzysk w Rio udział...
Wybierz najkorzystniejszą ofertę i zyskaj dostęp do najważniejszych tekstów rp.pl z sekcji: Wydarzenia, Ekonomia, Prawo, Plus Minus; w tym ekskluzywnych tekstów publikowanych wyłącznie na rp.pl.
Dostęp do treści rp.pl - pakiet podstawowy nie zawiera wydania elektronicznego „Rzeczpospolitej”, archiwum tekstów, treści pochodzących z tygodników prawnych, aplikacji mobilnej i dodatków dla prenumeratorów.
