Jezioro nazywa się po prostu Anna i nikt (z moich znajomych) o nim nie słyszał. Jest trochę jak fiordy, ma wiele odnóg. Przy pierwszych kilku widnieją napisy, że nie wolno pływać ani łowić ryb, przy kilku innych, że nie wolno pływać łódkami ani wchodzić do wody. Gdy znajduję niewielką plażę, gdzie wolno pływać – dokonuję kilku odkryć.
Na przykład, że pływanie w środkowej Wirginii jest zajęciem tylko dla małych dzieci. Pilnują ich w wodzie przeważnie mocno wytatuowani mężczyźni. Dzieci, o dziwo, bawią się spokojnie. Jedno wiaderko czy łopatka przypada na kilkoro z nich. Tak jak kiedyś.
Woda w jeziorze jest po prostu gorąca, za gorąca. Ktoś mi tłumaczył, że woda z jeziora służy do chłodzenia miejscowej elektrowni atomowej i jesteśmy po stronie, gdzie już wypływa po tym, jak wykonała już swoje zadanie.
Jestem zachwycona, bo lubię doświadczać czegoś nowego. Jestem też jedyną osobą powyżej trzydziestki i w dodatku nie miejscową, więc w...
- E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- Dostęp do wszystkich treści rp.pl
- Aplikacja na smartfon i tablet
- Specjalistyczne dodatki i newslettery
- Dedykowane oferty dla prenumeratorów
