Staroświecki uścisk dłoni

Wojciech Kass jest poetą harmonii. Mowa jego jest prosta, jak proste może być powiedzenie przepraszam, wyznanie uczuć, pocieszenie w potrzebie. Jest jasna jak wschodzące słońce, z uwagą i niespiesznie, wpisujące w krąg widzialności kolejne istnienia. Jest cnotliwa, bo wie, że dobro jest oznaką dzielności, nie słabości. Nie odwraca się plecami do Mistrzów, nie zapomina o antenatach.

Publikacja: 04.10.2019 18:00

Staroświecki uścisk dłoni

Foto: Rzeczpospolita

W „Objawach" autor uparcie przeciwstawia się modom, bo te przychodzą i mijają, tymczasem staroświecki uścisk dłoni wyraża więcej wdzięczności niż grzecznościowe, politycznie zorientowane, poprawne, słowa. Stoi po stronie tradycji, czyli umiejętnie wsłuchuje się w przeszłe echa, aby niektórym przesłaniom zbudować nowy kontekst, by wciąż mogły brzmieć, bo ważą i ciążą nie mniej niż duch wpisany w cielesne igraszki.

Kass zżyma się na rynsztokowy język dzisiejszej debaty publicznej, na infantylne obyczaje świata z krótkim terminem ważności, który tak często odbija się czkawką. Ta poezja mówi rzeczy mądre, czyli niepopularne. Błyśnie erudycją, czyli raczej się nie popisze. Będzie skłaniała do medytacji, dlatego nie spotka się z należytą uwagą. Powie, że nic nie zasługuje na pogardę, co najwyżej na trefne szyderstwo. Że godni pożałowania są ludzie redukujący siebie do potrzeb i upodobań, a cierpią na chroniczny deficyt natchnienia do życia.

Teraz 4 zł za tydzień dostępu do rp.pl!

Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach subskrypcji rp.pl

Na bieżąco o tym, co ważne w kraju i na świecie. Rzetelne informacje, różne perspektywy, komentarze i opinie. Artykuły z Rzeczpospolitej i wydania magazynowego Plus Minus.

Plus Minus
Irena Lasota: Byle tak dalej
Plus Minus
Łobuzerski feminizm
Plus Minus
Jaka była Polska przed wejściem do Unii?
Plus Minus
Latos: Mogliśmy rządzić dłużej niż dwie kadencje? Najwyraźniej coś zepsuliśmy
Plus Minus
Żadnych czułych gestów