To nie państwo potrzebuje nowego ułożenia sobie stosunków z Kościołem, ale Kościół potrzebuje nowego rozumienia swojego miejsca w państwie i społeczeństwie.
Dzisiejsze chrześcijaństwo nie łączy się już z żadnymi interesami, które mogłyby pociągnąć je znów na dno. Może być na powrót sobą: przewrotem i skandalem.
Ślub ministra finansów zwraca uwagę na zjawisko masowego odpływu wiernych od kościelnych instytucji, co nie oznacza automatycznego odwrotu od wiary i tradycji.
Proces synodalny pokazał, że w Kościele (w dużej jego części) możliwa jest otwarta, szczera rozmowa hierarchii i księży z wiernymi. Tego dialogu nie można kończyć.
Chrześcijanie niczym istotnym nie różnią się od reszty społeczeństwa, są ślepi na te same zjawiska, na które ślepe jest społeczeństwo, i wcale nie kierują się w swoich działaniach lepszym kompasem moralnym niż inni. Jeśli całe społeczeństwo jest ślepe na krzywdę nieletnich, to i oni są na nią ślepi.
Biskup Henryk Tomasik, w którego działaniu w sprawie wykorzystania seksualnego osoby małoletniej przez podległego mu duchownego Watykan dopatrzył się nieprawidłowości, przeprosił pokrzywdzonego. Z przeprosin nie wynika jednak, by biskup dostrzegł swoje zaniedbania.
– Ukraińska Cerkiew Prawosławna rezygnuje ze statusu podporządkowania patriarchatowi moskiewskiego, ale nie zrywa z nim łączności – tłumaczy ostatnie decyzje Siergiej Bortnik, profesor Kijowskiej Akademii Duchownej.
