Pozwolenie na budowę: wezwanie do inwestora wydłuża termin rozpatrzenia wniosku

Organ administracji powinien wydać decyzję o pozwoleniu na budowę w terminie nie dłuższym, co do zasady, niż 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji. Do tego terminu nie wlicza się m.in. okresu zawieszenia postępowania. Takie wnioski wynikają z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 3 lipca 2018 r. (sygn. II OSK 2461/17), w którym ten sąd oddalił skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 czerwca 2017 r. (sygn. VII SAB/Wa 98/16).

Czytaj także: Prawo budowlane: braki wniosku o pozwolenie na budowę

Starosta wzywa inwestora

Wyrok NSA został wydany w następującym stanie faktycznym. Inwestor złożył do starosty wniosek o wydanie pozwolenia na budowę dla farmy wiatrowej. Następnie, po zweryfikowaniu wniosku starosta, wezwał inwestora do uzupełnienia wniosku. Inwestor uzupełnił go zgodnie z wezwaniem. W dalszej kolejności organ administracji zawiadomił strony o wszczęciu postępowania w sprawie pozwolenia na budowę dla inwestora. Dalej, starosta wezwał inwestora do usunięcia nieprawidłowości w projekcie budowlanym, które to nieprawidłowości inwestor usunął.

W kolejnym kroku starosta wydał z urzędu na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego (KPA) postanowienie o zawieszeniu postępowania w sprawie pozwolenia na budowę, ponieważ ustalił, że złożono do sądu administracyjnego skargę w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu, który obejmował planowaną inwestycję. Organ ustalił również, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nieprawomocnym wyrokiem stwierdził nieważność ww. uchwały rady gminy. Organ uznał, że rozpatrzenie wniosku inwestora o pozwolenie na budowę zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia przez Naczelny Sąd Administracyjny zagadnienia wstępnego dot. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zażalenie na zawieszenie postępowania

Inwestor złożył zażalenie na postanowienie starosty o zawieszeniu postępowania, jednak organ odwoławczy (wojewoda mazowiecki) utrzymał w mocy to postanowienie. Ponieważ starosta po zawieszeniu postępowania nie podejmował żadnych działań w sprawie pozwolenia na budowę, inwestor złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (WSA) skargę, zarzucając staroście bezczynność oraz przewlekłe prowadzenie postępowania.

W skardze inwestor zawarł wniosek m.in. o: zobowiązanie starosty do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi oraz zobowiązanie starosty do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienie sprawy w terminie. Inwestor podniósł, że zgodnie z art. 35 ust. 6 ustawy – Prawo budowlane, organ winien był zakończyć postępowanie w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę. Tymczasem starosta przystąpił do załatwienia wniosku, po czym wydał postanowienie o zawieszeniu postępowania, nie mając ku temu podstaw.

Sąd oddala skargę

WSA nie podzielił zarzutów skargi i ją oddalił. Zdaniem sądu starosta nie dopuścił się bezczynności ani nie prowadził postępowania w sposób przewlekły. Postępowanie w tej sprawie nie toczyło się, ponieważ zostało zawieszone postanowieniem starosty, utrzymanym w mocy przez wojewodę mazowieckiego. Co więcej, ww. postanowienie wojewody mazowieckiego zostało zaskarżone m.in. przez inwestora do WSA, a sprawa na dzień wyrokowania nie została zakończona.

Wobec powyższego WSA stwierdził, że nie jest możliwe skuteczne wniesienie skargi na bezczynność dopóki we właściwym trybie nie zostanie wzruszone postanowienie o zawieszeniu postępowania administracyjnego. W tej sprawie (tj. w sprawie bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania) WSA nie jest bowiem uprawniony do przeprowadzenia kontroli zasadności zawieszenia postępowania. Zaś zawieszenie postępowania formalnie wstrzymuje bieg terminów przewidzianych w ustawie.

Nadto, termin do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę został przez ustawodawcę określony w art. 35 ust. 6 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, a przepis ten stanowi lex specialis w stosunku do art. 35 KPA. Zgodnie z tym przepisem organ architektoniczno-budowlany pierwszej instancji zobowiązany jest wydać decyzję w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji. Przy czym termin do rozpatrzenia wniosku o wydanie pozwolenia na budowę zaczyna swój bieg od dnia wpływu kompletnego wniosku do właściwego organu. Jeżeli istnieje konieczność uzupełnienia dokumentacji projektowej i organ nakłada na inwestora obowiązek jej uzupełnienia w oparciu o art. 35 ust. 3 ustawy Prawo budowlane, to okresu od wezwania (wydania postanowienia) do upływu terminu wskazanego w postanowieniu lub faktycznego uzupełnienia projektu budowlanego także nie wlicza się do biegu sześćdziesięciopięciodniowego terminu. Ponieważ w przedmiotowej sprawie postanowienie o zawieszeniu postępowania zostało wydane przed upływem 65 dni, organ nie naruszył ww. przepisu art. 35 ust. 6 pkt 1 Prawa budowlanego i nie pozostaje on tym samym w zwłoce.

NSA: nie można zarzucić bezczynności

Inwestor nie zgodził się z tym rozstrzygnięciem WSA i złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (NSA). NSA uznał jednak stanowisko WSA za słuszne i oddalił tę skargę. NSA stwierdził, że WSA nie był uprawniony do oceny zasadności wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania administracyjnego w niniejszej sprawie. Z przepisów wynika, że organ administracji architektoniczno-budowlanej winien wydać decyzję w sprawie pozwolenia na budowę w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji. Natomiast z ust. 8 tego przepisu wynika, że do terminu o którym mowa w ust. 6, nie wlicza się m.in. okresów zawieszenia postępowania.

W sprawie nie budzi wątpliwości, że takie postanowienie o zawieszeniu postępowania administracyjnego zostało wydane przez starostę z urzędu i że zostało ono utrzymane w mocy. Prawidłowość tego postanowienia została zbadana w innym postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skutkiem tego postanowienia jest to, że sprawa "spoczywa", a termin do załatwienia sprawy nie biegnie. Skoro tak, to staroście nie można zarzucić bezczynności w prowadzeniu postępowania. Prawidłowość zawieszenia postępowania administracyjnego nie może być przedmiotem oceny w niniejszym postępowaniu, tj. ze skargi na przewlekłość oraz bezczynność organu administracji.