W dyskusji udział wezmą: Monika Małkowska, KatarzynaKasia, Paweł Śpiewak, Zbigniew Mikołejko i Jacek Wakar. Poprowadzi ją Piotr Kieżun, szef działu „Czytając" w „Kulturze Liberalnej".
Izraelski historyk Saul Friedländer twierdzi, że to kicz jest kluczem do rozumienia nazizmu oraz sposobów jego współczesnych interpretacji. Kicz neutralizuje „sytuacje skrajne", zwłaszcza śmierć, przekształca je w sentymentalną idyllę, broni się przed nieznośnym ciężarem przeszłości. To popadnięcie w kicz jest zatem podstawowym zagrożeniem dla współczesnych twórców podejmujących temat nazizmu i Zagłady.
W debacie nawiążemy do prac z ostatnich kilkunastu lat, takich jak „Lego. Obóz Koncentracyjny" Zbigniewa Libery, „Berek" Artura Żmijewskiego, happening „Płonie stodoła" Rafała Betlejewskiego czy też powieść „Łaskawe" Jonathana Littella.
Spróbujemy także odpowiedzieć na podstawowe pytania: kiedy dzieło sztuki lub literatura popada w kicz? Kiedy mamy do czynienia z fałszującym rzeczywistość estetyzmem lub zbyt dosłowną formą przedstawienia? Jakie są granice języka artystycznego? Kto i według jakich kryteriów może to ocenić? Wreszcie, po co tworzy się tego typu dzieła? Czy jest to kwestia zachowania pamięci, publicznego poruszenia sumień, czy też wyłącznie artystycznej ekspresji?
Punktem wyjścia debaty będzie książka Saula Friedländera „Refleksy nazizmu. Esej o kiczu i śmierci", która w znakomitym przekładzie Marcina Szustra i ze wstępem prof. Pawła Śpiewaka ukazała się nakładem Wydawnictw Uniwersytetu Warszawskiego.
