Tylko 19 zł miesięcznie przez cały rok.
Bądź na bieżąco. Czytaj sprawdzone treści od Rzeczpospolitej. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.
Treści, którym możesz zaufać.
Reklama
Czuć świetną formę
Po niemal 30 latach działalności zespół Elektryczne Gitary wydał płytę, na której tytułowe instrumenty schowano na drugi plan. Pierwszoplanową rolę w większości kompozycji grają syntezatory oraz elektroniczna perkusja. Bez zmiany pozostały jedynie ironiczne, często absurdalne teksty oraz charakterystyczna maniera wokalna Kuby Sienkiewicza.
Największym pozytywnym zaskoczeniem na „2020" jest umieszczony pod numerem 11. utwór „W każdym futerale". Jazzowy wstęp, dźwięki ksylofonu, pulsujący, karaibski klimat i niemal basowy wokal ocierający się o styl Macieja Zembatego to Elektryczne Gitary w zupełnie nowej odsłonie.
Równie dobrze i świeżo brzmi „Exit", prowadzony przez gitarę basową i wibrujące dźwięki syntezatorów ozdobione w refrenie pojedynczymi akordami i prostym motywem na saksofon. Ten ostatni instrument najsilniej wybrzmiewa w piosence „Realnie", która w 200 sekundach łączy cztery różne muzyczne gatunki: nową falę (a la Siekiera), ska przypominające „Mój jest ten kawałek podłogi" Mr. Zooba, trans oraz disco z lat 80. Ciekawie zaaranżowany „Kryminał" łączy za to w sobie stary i nowy styl zespołu.
Reklama
Plus Minus
„Wszystko jak leci. Polski pop 1990-2000”: Za sceną tamtych czasów
Ich nazwiska nie trafiały na okładki płyt, ale to oni ukształtowali dzisiejszy show-biznes.
Plus Minus
„Eksplodujące kotki. Gra planszowa”: Wrednie i losowo
„Eksplodujące kotki. Gra planszowa” to gratka dla tych, którzy nie lubią współgraczy…
Plus Minus
„Jesteś tylko ty”: Miłość w czasach algorytmów
Chemia pomiędzy odtwórcami głównych ról utrzymuje film na powierzchni, także w momentach potencjalnej monotonii.
Plus Minus
„Harry Angel”: Kryminał w królestwie ciemności
Czasem największy horror zaczyna się wtedy, gdy przestajemy okłamywać samych siebie.
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Sebastian Jagielski: Czego boją się twórcy
Współczesne kino częściej szuka empatii niż konfrontacji, ale wciąż uważam, że ta druga może być bardzo skuteczna.
