Reklama
Rozwiń

Idzie nowe. Nie ma odwrotu

Pomiędzy trzema japońskimi wyspami Honsiu, Kiusiu i Sikoku rozlewa się płytkie Morze Wewnętrzne. To zalany olbrzymią ilością wody teren pełen malowniczych wysp i niewielkich miasteczek, których mieszkańcy przez stulecia żyli z rybołówstwa. Donald Richie odwiedził ich pół wieku temu. Wtedy też napisał „Morze Wewnętrzne", książkę uważaną za klasykę reportażu podróżniczego. Do Polski dotarła dopiero niedawno i dziś stanowi już opis świata, który nie istnieje. Świata pozbawionego nowoczesnych technologii czy współczesnej popkultury. Nostalgiczny ton książki wydaje się więc jak najbardziej na miejscu.

Publikacja: 01.11.2019 18:15

Idzie nowe. Nie ma odwrotu

Foto: Rzeczpospolita

Już wtedy, w latach 60. XX wieku, Richie zauważył, iż obserwowana przez niego rzeczywistość odchodzi w przeszłość. Zanikają dawne zwyczaje, przekazywane z pokolenia na pokolenie opowieści, umiera też lokalny charakter tych miejsc. Moda z Tokio czy wręcz z Zachodu skutecznie podbija prowincję, uśmierca to, co było dobre przez całe stulecia.

„Morze Wewnętrzne" przypomina dziennik z podróży. Czytelnik razem z autorem odwiedza kolejne wyspy, spotyka mieszkających tam ludzi, poznaje kulturę. Patrzy ich oczyma na stateczki kursujące pomiędzy portami, na zapomniane świątynie pomniejszych kultów. Odwiedza zameczki, jaskinie, nieistniejące dziś już wioski, tanie hotele czy nawet burdele. Wszędzie stara się rozmawiać z napotkanymi ludźmi. Uchwycić ich sposób myślenia i styl życia, który już wtedy zaczynał przegrywać z nowoczesnością.

Dostęp na ROK tylko za 79zł z Płatnościami powtarzalnymi BLIK

Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.
Subskrybuj i bądź na bieżąco!
Plus Minus
Chaos we Francji rozleje się na Europę
Plus Minus
Podcast „Posłuchaj Plus Minus”: Przereklamowany internet
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Joanna Opiat-Bojarska: Od razu wiedziałam, kto jest zabójcą
Plus Minus
„28 lat później”: Memento mori nakręcone telefonem
Plus Minus
„Sama w Tokio”: Znaleźć samą siebie