Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną stowarzyszenia dotyczącą refakturowania części opłaty za użytkowanie wieczyste.
We wniosku o interpretację podatnik wskazał, że jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej, na której znajduje się budynek. Użytkowanie wpisano do hipoteki. Stowarzyszenie wyjaśniło, że zawarło umowę najmu na część pomieszczeń w budynku, taras i ogród przed budynkiem. Najemca płaci mu czynsz w umówionej wysokości oraz 65 proc. opłaty za użytkowanie wieczyste na podstawie odrębnej refaktury ze stawką 23 proc. VAT.
Podatnik zapytał, czy refakturowaną część opłaty wlicza się do podstawy opodatkowania za dany okres rozliczeniowy i czy do opłaty tej rzeczywiście ma zastosowanie podstawowa stawka VAT. Sam doszedł do wniosku, że opłaty za użytkowanie wieczyste nie można na mocy art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT wliczyć do podstawy opodatkowania.
Fiskus nie potwierdził tego stanowiska. Uznał, że podatnik, świadcząc usługę najmu i przenosząc na najemcę opłaty stanowiące daniny publiczne związane z wynajmowaną częścią nieruchomości, nie dokonuje odrębnego świadczenia. Urzędnicy podkreślili, że obowiązek uregulowania opłat ciąży na właścicielu nieruchomości. Dlatego ich ewentualne poniesienie przez osobę trzecią na podstawie umowy nie oznacza zwolnienia właściciela z obowiązku ich zapłaty. Fiskus uznał, że sporne koszty są pochodną usługi najmu części nieruchomości i stanowią jej dopełnienie jako element kompleksowego świadczenia usług.
Stowarzyszenie zaskarżyło interpretację, ale Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił jego skargę. Po analizie przepisów i orzecznictwa, w tym unijnego, WSA potwierdził, że należność z tytułu opłaty za użytkowanie wieczyste jest nierozerwalnie związania z wynajmowaną nieruchomością. Należy ją potraktować jako należność pomocniczą do zasadniczej umowy najmu.
