Ale czy starość to tylko bezradność? W starszym wieku jesteśmy coraz sprawniejsi. Według Eurostatu mężczyźni w Polsce przeżywają w zdrowiu 81 proc. długości swojego życia, kobiety mniej – 77 proc. Zatem osoby w wieku 65 lat mogą oczekiwać, że połowę dalszego życia przeżyją bez ograniczenia sprawności. A więc żyjemy dłużej i do tego zdolni do działania.

Aktywne starzenie się – czy to nowe wyzwanie dla zarządców miast, a może to nowe wyzwanie dla nas wszystkich? Chcielibyśmy widzieć miasto jako wspólną wartość, jako wspólne miasto. Co nas łączy? Czy dostępne, czyste i urządzone parki z równymi ścieżkami, zadaszeniami, ławkami w optymalnej 100-metrowej odległości przy głównych ciągach, dostępne toalety i miejsca z urządzeniami do ćwiczeń? Parki, w których mamy miejsca zacienione, gdzie mogą przebywać i osoby starsze, i matki z dziećmi. Czy też chodzi o to, żeby był tani i rozbudowany miejski transport, gładkie chodniki, regulacja świateł na przejściach dla pieszych (dająca możliwość bezpiecznego przejścia w określonym czasie na drugą stronę, ale też przejazdu wózkiem), windy, barierki.

To wszystko to rozwiązania techniczne. Ale jak sprawić, aby miasto było miejscem wspólnego przebywania? Nie tylko dla starszych, również dla tych, którzy są mniej sprawni. To idea miasta dla wszystkich, które daje poczucie uszanowania i godności, nie tylko współczucia. A więc może potrzeba więcej rad seniorów? W ponad 250 miastach to już żywe instytucje. Ale są też rady młodzieżowe. Czyżby segmentacja? Mamy przecież samorząd miejski, naszą radę. Może więc lepiej rozbudowywać jej obywatelskość. Dzielmy się władzą, dzielmy aktywnością. Samorząd aktywny, wciągający mieszkańców, również tych starszych. Oni przecież też płacą podatki. Budujmy tkankę życia miejskiego aktywnością zarówno tych, którzy są grupą szczególnej troski, osób starszych, jak i tych, którzy nie zwracają na nich uwagi i którzy uważają, że są oni problemem socjalnym.

Odbudowujmy praktyczne znaczenie wspólnoty blisko nas. Umiejmy przywitać się z sąsiadem, porozmawiać w parku, podać rękę przy wchodzeniu do tramwaju, ustąpić miejsca, poświęcić czas dla innych.

Kwestia uszanowania i godności, nie współczucia, to również budowanie miejsc dla wspólnoty życia w mieście. Które chcemy zaproponować dla starszych? Gdzie możemy się z nimi spotkać i być razem? A starość staje się modna. Bo senior to przecież też konsument na rynku. Możemy to zauważyć w reklamach, filmach, książkach. Przemijanie jest częścią naszego przebywania również tu, w mieście. Sprawmy razem, aby było w nim więcej radości.